Fear No Power: Women Imagining Otherwise

9 Jan-15 Nov 2026

This exhibition constellates the practices of five artists for whom art, life, kinship and community are inseparable: Nirmala Dutt, Imelda Cajipe Endaya, Amanda Heng, Dolorosa Sinaga and Phaptawan Suwannakudt. Honouring their multifaceted roles as artists, educators, writers and community organisers, it highlights their enduring commitment to conceiving more equitable worlds through personal, political and collective expression.

Spanning the 1960s to the 2010s—decades marked by decolonisation, Cold War tensions, developmentalism and sweeping social change— this exhibition illuminates how these artists forged paths that were as personal as they were political. Across three interconnected zones, it traces how they insisted on the links between personal stories and broader social realities, on small yet powerful acts of resistance, and on pursuing a collective ethos that connects individual actions to wider visions of social and cultural change. Through diverse and situated strategies, these artists refused the containment of labels and a one-size-fits-all feminism, offering nuanced insights into the gendered dynamics of power from their perspectives.

无畏：女性另造的新境

2026年1月9日 - 11月15日

本次展览汇聚了五位艺术家的创作实践，她们以各自的方式将艺术、生活、亲缘与社群紧密交织、相互牵连。参与展出的艺术家包括：尼尔玛拉·杜特、伊梅尔达·卡希佩·恩达亚、王良吟、多洛罗莎·西纳加与帕普塔万·苏万纳库特。展览致敬她们作为艺术家、教育者、作家及社区组织者的多重身份，彰显她们通过个人、政治与集体表达构想更公平世界的持久承诺。

本次展出跨越1960至2010年代——这段以去殖民化、冷战紧张局势、发展主义及社会巨变为特征的岁月——揭示这些艺术家如何开辟既具个人色彩又具政治意义的道路。展览通过三个相互关联的展区，追溯她们如何坚持将个人故事与更宏观的社会现实相联结，如何坚持“微小”却强大的抵抗行为，以及如何追求将个体行动与更深远的社会文化变革愿景相联结的集体精神。这些艺术家通过多样化的情境策略，拒绝被标签所束缚，也拒绝千篇一律的女权主义。她们从各自视角出发，对性别化的权力动态提供了深刻而细腻的洞察。

Tanpa Gentar Kuasa: Wanita Membayangkan Dunia Lain

9 Jan-15 Nov 2026

Pameran ini menghimpunkan amalan lima orang artis yang bagi mereka seni, kehidupan, hubungan kekeluargaan dan komuniti adalah saling bertaut dan tidak dapat dipisahkan: Nirmala Dutt, Imelda Cajipe Endaya, Amanda Heng, Dolorosa Sinaga dan Phaptawan Suwannakudt. Dengan menghargai peranan pelbagai aspek mereka sebagai artis, pendidik, penulis dan penganjur komuniti, pameran ini menonjolkan komitmen berterusan mereka dalam membayangkan dunia yang lebih saksama melalui ekspresi peribadi, politik dan kolektif.

Merentasi era 1960-an hingga 2010-an—dekad yang ditandai oleh proses nyahjajahan, ketegangan Perang Dingin, pembangunanisme serta perubahan sosial yang meluas—pameran ini memperincikan bagaimana para artis ini merintis laluan yang bersifat peribadi dan politik secara serentak. Melalui tiga zon yang saling berhubung, pameran ini menelusuri bagaimana mereka menegaskan hubungan antara naratif peribadi dan realiti sosial yang lebih luas, melalui tindakan penentangan yang “kecil” namun berkuasa, serta usaha mengejar satu etos kolektif yang menghubungkan tindakan individu dengan visi perubahan sosial dan budaya yang lebih besar. Dengan strategi yang pelbagai dan berakar pada konteks masing-masing, para artis ini menolak pembatasan label dan gagasan feminisme yang seragam, sebaliknya menawarkan pandangan bernuansa tentang dinamika kuasa berasaskan jantina dari perspektif mereka.

அதிகாரம் அற்ற பயத்தில், பெண்களின் புதுக் கற்பனை

9 ஜனவரி-15 நவம்பர் 2026

ஓவியம், வாழ்க்கை, உறவு மற்றும் சமூகம் ஆகிய நான்கும் பிரிக்க முடியாதவை என்றிருந்த நிர்மலா தத் (Nirmala Dutt), இமெல்டா காஜிபே எண்டயா (Imelda Cajipe Endaya), அமண்டா ஹெங் (Amanda Heng), டோலோரோசா சினாகா (Dolorosa Sinaga) மற்றும் பப்தவான் சுவன்னகுட் (Phaptawan Suwannakudt). ஆகிய ஐந்து ஓவியர்களின் பயிற்சிமுறைகளை இக்கண்காட்சி ஒருங்கிணைக்கிறது. ஓவியர்கள், ஆசிரியர்கள், எழுத்தாளர்கள் மற்றும் சமூக அமைப்பாளர்கள் என அவர்கள் ஆற்றிய பன்முகப் பணிகளைச் சிறப்பிப்பதன் மூலம், தனிப்பட்ட முறையிலும், அரசியல் மற்றும் கூட்டு வெளிப்பாடு வழியாகயும் அதிகச் சமநிலை கொண்ட உலகங்களைக் கருத்துருவாக்கம் செய்ய அவர்கள் கொண்டிருந்த நீடித்த அர்ப்பணிப்பை இக்கண்காட்சி எடுத்துக்காட்டுகிறது.

1960கள் முதல் 2010கள் வரை - அந்த ஐந்து பத்தாண்டுகள் காலனித்துவத்திலிருந்து விடுதலை, பனிப்போர் பதற்றங்கள், வளர்ச்சிவாதம் மற்றும் பரவலான சமூக மாற்றம் ஆகியவற்றால் குறிக்கப்பட்டன - அச்சூழலில், இவ்வோவியர்கள் அரசியல் அடிப்படையிலும் தனிப்பட்ட முறையிலும் பாதைகளை எவ்வாறு உருவாக்கினார்கள் என்பதை இக்கண்காட்சி விளக்குகிறது. "சிறிய" ஆனால் ஆற்றல் வாய்ந்த எதிர்ப்புச் செயல்கள் பற்றிய மற்றும் சமூக, கலாச்சார மாற்றத்தின் பரந்த பார்வைகளுடன் தனிப்பட்ட செயல்களை இணைக்கும் ஒரு கூட்டு நெறிமுறையைப் பின்பற்றுவது பற்றிய தனிப்பட்ட கதைகளுக்கும் பரந்த சமூக இயல்புகளுக்கும் இடையிலான தொடர்புகளை அவர்கள் எவ்வாறு வலியுறுத்தினர் என்பதை இது காட்டுகிறது. மாறுபட்ட மற்றும் இடத்துக்கேற்ற உத்திகள் மூலம், இவ்வோவியர்கள் பெயர் முத்திரைகளின் மூலம் கட்டுப்படுத்தலையும் ஒரே வகைப் பெண்ணியத்தையும் மறுத்து, தங்கள் கண்ணோட்டங்களிலிருந்து அதிகாரத்தின் பாலின இயக்கவியல் பற்றிய நுணுக்கமான நுண்ணறிவுகளை வழங்கினர். '

Phaptawan Suwannakudt (b. 1959, Thailand)

describes herself as having been born into the environment of temple painting—a graphic storytelling form for Thai Buddhist narratives widely practised for centuries. She was the daughter of respected master mural painter Paiboon Suwannakudt (Tan Kudt). Following her father’s death in 1982, she became the first woman to helm a temple mural workshop in Thailand, which she sustained for 15 years before deciding she no longer wanted to work “with her back to the world”—a decision prompted by the discovery that, beyond temple walls, young girls were being trafficked. Thereafter, Phaptawan left for Sydney in 1996, where she pursued her practice while raising a family and completing her studies. This move opened a period of critical reflection, as she negotiated her identity as a Thai artist in Australia and, later, as an Australian artist in Thailand. Today, her practice involves expanding and readapting traditions of Thai Buddhist mural painting as a means of storytelling and connection. She is a co-founder of Womanifesto, an independent feminist art collective that hosted international biennials, workshops, residencies and exhibitions.

帕普塔万·苏万纳库特（1959年生于泰国）

自称生于寺庙绘画的熏陶之中——这种以图像叙事的形式承载泰国佛教故事的艺术形式，已流传数百年。她的父亲是备受尊敬的壁画大师派蓬·苏万纳库特（坦库特）。1982年父亲去世后，她成为泰国首位执掌寺庙壁画工坊的女性，在坚持带领工作坊十五年后，因目睹寺庙围墙外少女遭贩卖的惨状，决心不再以“背对尘世”的形式工作。1996年，帕普塔万移居悉尼，在成家育儿与完成学业的同时持续艺术创作。此次迁徙开启了她深刻的自我审视期——她一方面在澳大利亚应对自己身为泰国艺术家的身份，另一方面在回到泰国后，又以澳大利亚艺术家的身份在祖国展开新的自我定位。如今她的创作实践致力于拓展并重塑泰国佛教壁画传统，将其转化为叙事与联结的媒介。帕普塔万是独立女性主义艺术团体Womanifesto的联合创始人，该团体曾主办国际双年展、工作坊、驻留项目及展览活动。

Phaptawan Suwannakudt (b. 1959, Thailand)

menggambarkan dirinya lahir dalam persekitaran seni lukisan kuil—suatu bentuk penceritaan grafik bagi naratif Buddha Thai yang telah diamalkan selama berabad-abad. Beliau merupakan anak perempuan kepada pelukis mural terkemuka, Paiboon Suwannakudt (Tan Kudt). Selepas kematian bapanya pada tahun 1982, Phaptawan menjadi wanita pertama yang mengetuai bengkel mural kuil di Thailand, yang beliau kekalkan selama 15 tahun sebelum memutuskan untuk tidak lagi bekerja “dengan belakang menghadap dunia”—keputusan yang dipacu oleh penemuan bahawa di luar dinding kuil, gadis-gadis muda sedang menjadi mangsa pemerdagangan. Phaptawan kemudian berpindah ke Sydney pada tahun 1996, di mana beliau meneruskan amalan seni sambil membesarkan keluarga dan menamatkan pengajian. Perpindahan ini membuka fasa refleksi kritikal, apabila beliau menegosiasikan identitinya sebagai artis Thai di Australia dan, kemudian, sebagai artis Australia di Thailand. Kini, amalan seni Phaptawan melibatkan pengembangan dan penyesuaian semula tradisi lukisan mural Buddha Thai sebagai medium penceritaan dan penghubung. Beliau juga merupakan salah seorang pengasas Womanifesto, sebuah kolektif seni feminis bebas yang menganjurkan bienal antarabangsa, bengkel, residensi dan pameran.

பப்தவான் சுவன்னகுட் (பிறப்பு 1959, தாய்லாந்து)

பல நூற்றாண்டுகளாகப் பரவலாகப் பின்பற்றப்படும் 'தாய்' பௌத்தக் கதைகளுக்கான வரைகலைக் கதை சொல்லும் வடிவமான கோயில் ஓவியத்தின் சூழலில் பிறந்ததாக பப்தவான் சுவன்னகுட் (பிறப்பு 1959, தாய்லாந்து) தன்னை விவரிக்கிறார். அவர் மரியாதைக்குரிய, தலைசிறந்த சுவரோவியம் தீட்டுநரான பைபூன் சுவன்னகுட் (டான் குட்) என்பவரின் மகள். 1982 இல் அவரது தந்தை இறந்ததைத் தொடர்ந்து, தாய்லாந்தில் ஒரு கோயில் சுவரோவியப் பணிமனையை வழிநடத்திய முதல் பெண்மணி என்ற பெருமையைப் பெற்றார், மேலும் அவர் 15 ஆண்டுகள் அங்குப் பணியாற்றினார், பின்னர் அவர் "உலகிற்குத் திரும்பி" வேலை செய்ய விரும்பவில்லை என்று முடிவு செய்தார் - கோயில் சுவர்களுக்கு அப்பால், இளம் பெண்கள் கடத்தப்படுகிறார்கள் என்ற கண்டுபிடிப்பால் இந்த முடிவு தூண்டப்பட்டது. அதன் பிறகு, பப்தவான் 1996 இல் சிட்னிக்குச் சென்றார், அங்கு அவர் ஒரு குடும்பத்தை வளர்த்து, படிப்பை முடித்தபோது தனது பயிற்சியைத் தொடர்ந்தார். ஆஸ்திரேலியாவில் ஒரு 'தாய்' கலைஞராகவும், பின்னர் தாய்லாந்தில் ஒரு ஆஸ்திரேலிய கலைஞராகவும் தனது அடையாளத்துக்கு நெகிழ்வுடன் நயந்தார். இன்று, அவரது பயிற்சிமுறை 'தாய்' பௌத்தச் சுவரோவிய மரபுகளைக் கதை சொல்லல் மற்றும் இணைப்பிற்கான ஒரு வழிமுறையாக விரிவுபடுத்துவதையும் மீண்டும் பயன்படுத்துவதையும் உள்ளடக்கியது. சர்வதேச ஈராண்டுமுறை விழாக்கள், பட்டறைகள், குடியிருப்புகள் மற்றும் கண்காட்சிகளை நடத்திய ஒரு தற்சார்புடைய பெண்ணிய கலைக் கூட்டமைப்பான Womanifesto அமைப்பின் இணை நிறுவனர் ஆவார்.

Phaptawan Suwannakudt

(b. 1959, Thailand)

The Sun’s Spell
2025–2026
Multi-panel murals, acrylic, canvas, Perspex sheets, ink and gold leaf
Collection of the artist
Commissioned for Fear No Power: Women Imagining Otherwise

Studio assistants:
Kapkaew Suwannakudt
Wasan Kramsri
Cantrachaaysaeng Clark
Yenlamtarn Clark
Proypilin Ginger Siri
Anuthit Pienjing
Norathep Lorkham

Special thanks for studio support and moral support:
John Clark
Suwannakudt family

The Sun’s Spell draws on Phaptawan Suwannakudt’s over five decades of artistic practice and is conceived as a palimpsest, layering old and new memories that reflect her lifeworld. Referencing her earlier works, including her temple mural painting in Wat Theppol, paintings like Nariphon (1996) and her text “A Mother’s Dream” (2003) about her children, it pays tribute to both the art and non-art communities that have shaped the processes of her practice. Its title is derived from her birth name, ภาพตะวัน (Phaptawan), meaning “image of the sun,” given by her father who was inspired by the sunset over the Chao Phraya River. She reflects, “It transcends gender and does not dictate the path I would follow. Nevertheless, it was clear that I was to be destined to become an artist.”

帕普塔万·苏万纳库特

（1959年生于泰国）

《太阳的咒语》
2025–2026年
多联画壁画，丙烯、帆布、亚克力板、墨汁与金箔
艺术家自藏
为《无惧力量：女性的另想空间》特展委约创作

工作室助理：
卡帕考·素万纳库特
瓦桑·克拉姆斯里
坎特拉查伊桑·克拉克
延兰坦·克拉克
普罗伊皮林·姜·西里
阿努提·皮恩金
诺拉帖·洛卡姆

特别鸣谢工作室支持与精神支持：
约翰·克拉克
苏万纳库特家族

《太阳的咒语》凝聚了帕普塔万·苏万纳库特逾五十载的艺术实践，以层叠文本的形式呈现，交织着映照其生命世界的旧日与新忆。作品既呼应其早期创作，包括寺庙壁画《提波寺》、绘画《纳里蓬》（1997）及关于子女的文本《母亲的梦》（2003），亦向塑造其艺术历程的艺术界与非艺术界社群致敬。标题源自艺术家的本名ภาพตะวัน（Phaptawan），意为“太阳之像”。这个名字由父亲所取，灵感来自查奥拉亚河上的日落。她反思道：“这个名字超越性别，并非预设我的道路。但显然的，我注定要成为一名艺术家。”

Phaptawan Suwannakudt

(lahir 1959, Thailand)

Mantera Matahari
2025–2026
Lukisan dinding pelbagai panel, akrilik, kanvas, lembaran Perspex, dakwat dan daun emas
Koleksi artis
Diperintah untuk Fear No Power: Women Imagining Otherwise

Pembantu studio:
Kapkaew Suwannakudt
Wasan Kramsri
Cantrachaaysaeng Clark
Yenlamtarn Clark
Proypilin Ginger Siri
Anuthit Pienjing
Norathep Lorkham

Terima kasih khas atas sokongan studio dan sokongan moral:
John Clark
Keluarga Suwannakudt

Sihir Matahari merangkumilebih daripada lima dekad amalan seni Phaptawan Suwannakudt dan direka sebagai palimpsest, menyusun lapisan ingatan lama dan baru yang mencerminkan dunia kehidupannya. Dengan merujuk karya-karya awal beliau, termasuk lukisan mural kuilnya di Wat Theppol, lukisan seperti Nariphon (1997) dan tulisannya “A Mother’s Dream” (2003)  mengenai anak-anaknya karya ini memberi penghormatan kepada kedua-dua komuniti seni dan bukan seni yang telah membentuk proses amalan seninya. Tajuknya diambil daripada nama lahirnya, ภาพตะวัน (Phaptawan), yang bermaksud “imej matahari,” yang diberikan oleh ayahnya yang mendapat inspirasi daripada matahari terbenam di Sungai Chaoraya. Beliau merenung, “Ia melangkaui jantina dan tidak menentukan jalan yang akan saya lalui. Walau bagaimanapun, jelas bahawa saya ditakdirkan untuk menjadi seorang artis.”

பப்தவான் சுவன்னகுட்

(பிறப்பு 1959, தாய்லாந்து)

சூரியனின் மந்திரம்
2025–2026
பல-தகடு சுவரோவியங்கள், அக்ரிலிக், கித்தான், பெர்ஸ்பெக்ஸ் தாள்கள், மை மற்றும் தங்க இலை
கலைஞரின் திரட்டு
'அதிகாரம் அற்ற பயத்தில், பெண்களின் புதுக் கற்பனை' படத்திற்காகப் பணிக்கப்பட்டது.

படைப்பக உதவியாளர்கள்:
கப்கேவ் சுவன்னகுட்
வாசன் கிராம்ஸ்ரீ
காண்ட்ராசாய்செங் கிளார்க்
யென்லம்டர்ன் கிளார்க்
பிரோய்பிலின் இஞ்சி சிரி
அனுதித் பியன்ஜிங்
நோராதெப் லோர்கம்

படைப்பக ஆதரவு மற்றும் தார்மீக ஆதரவுக்கு சிறப்பு நன்றி:
ஜான் கிளார்க்
சுவன்னகுட் குடும்பம்

"சூரியனின் மந்திரம்", பப்தவான் சுவன்னகுட் அவர்களின் ஐம்பதாண்டுக் கால கலைப் பயிற்சியை அடிப்படையாகக் கொண்டது, மேலும் அவரது வாழ்க்கை உலகத்தைப் பிரதிபலிக்கும் பழைய மற்றும் புதிய நினைவுகளை அடுக்கி வைக்கும் ஓர் அழகிய ஓவியமாக இது கருதப்படுகிறது. வாட் தெப்போலில் அவர் வரைந்த கோயில் சுவரோவியம், நரிஃபோன் (1997) போன்ற ஓவியங்கள் மற்றும் அவரது குழந்தைகளைப் பற்றிய அவரது உரை "ஒரு தாயின் கனவு" (2003) உள்ளிட்ட அவரது முந்தைய படைப்புகளைக் குறிப்பிடுகையில், இஃது அவரது நடைமுறையின் செயல்முறைகளை வடிவமைத்த கலை மற்றும் கலை அல்லாத சமூகங்கள் இரண்டிற்கும் பாராட்டுக்காணிக்கை செலுத்துகிறது. இந்தப் பெயர் அவரது பிறப்புப் பெயரான பப்தவானிலிருந்து பெறப்பட்டது, இதன் பொருள் "சூரியனின் உருவம்" என்பதாகும், இஃது அவரது தந்தையால் சூட்டப்பட்டது, அவர் சௌரயா நதியின் மீது விழுந்த சூரிய மறைவினால் ஈர்க்கப்பட்டார். "இது பாலினத்தை மீறுகிறது, நான் பின்பற்றும் பாதையை அது கட்டளையிடாது, ஆயினும்கூட, நான் ஒரு கலைஞனாக மாற வேண்டும் என்பது தெளிவாகத் தெரிந்ததுதான்," என்று அவர் கூறுகிறார்.

Where the Body Thinks, Worlds Open

What are the links between personal stories and broader social realities? How might a seeing, feeling and thinking body make sense of the world and tell stories differently?

For these artists, making sense of the world started with the circumstances of their own lives and their embodied, relational experiences as women navigating patriarchal worlds. As artists, their experiences of motherhood, migration and daily life tell us about evolving gendered dynamics, social expectations and relations of power operating within their lives and within histories of artistic production and the visual representations of women’s bodies.

In the works gathered here, that “world” is evoked through myriad spaces and situated experiences: Imelda Cajipe Endaya’s liberated interiors where women claim agency; Phaptawan Suwannakudt’s reflections on male-dominated Thai Buddhist monastic traditions; Dolorosa Sinaga's expressive bodies of hope and resilience; and Nirmala Dutt’s and Amanda Heng’s defiance of objectifying tropes. What was once dismissed as private opens onto a field of ideas. Since the late 1960s, these artists have entwined their lived experiences with critical inquiry, weaving together process, subjectivity, society and history. In this sense, the personal becomes political, and thinking through art opens worlds otherwise.

《身体思考之处，世界由此开启》

个人故事与更广阔的社会现实之间有何关联？一个会看、会感、会思考的身体，又如何理解世界并讲述不同的故事？

对这些艺术家而言，理解世界始于她们自身的生活境遇，也源于她们作为女性在父权世界中穿行时所经历的具身化、关系性的体验。作为艺术家，她们对母职、迁徙与日常生活的体验，向我们揭示了不断演变的性别动态、社会期待以及权力关系——这些力量既作用于她们的生命历程，也贯穿于艺术生产的历史脉络与女性身体的视觉表征之中。

在本次展出的作品中，“世界”通过多元空间与情境体验得以呈现：伊梅尔达·卡希佩·恩达亚笔下女性夺回主体性的解放空间；帕普塔万·苏万纳库特对男性主导的泰国佛教僧侣传统的反思；多洛罗莎·西纳加充满希望与韧性的表现性身体；以及尼尔玛拉·杜特与王良吟对物化修辞的抗争。曾经被视为私密的领域，如今正向思想的疆域敞开。自1960年代末以来，这些艺术家将生活体验与批判性探究交织，编织出过程、主体性、社会与历史的共生体。由此，个人成为政治，而通过艺术思考则开启了别样世界。

Di Mana Tubuh Berfikir, Dunia Terbuka

Apakah  kaitanantara kisah peribadi dan realiti sosial yang lebih luas? Bagaimana sebuah tubuh yang melihat, merasai dan berfikir boleh memahami dunia dan menceritakan kisah dengan cara yang berbeza?

Bagi para artis ini, pemahaman terhadap dunia bermula dengan keadaan hidup mereka sendiri dan pengalaman berhubung serta berwujud mereka sebagai wanita yang menavigasi dunia patriarki. Sebagai artis, pengalaman mereka tentang keibubapaan, migrasi dan kehidupan seharian menceritakan kepada kita tentang dinamik jantina yang berkembang, jangkaan sosial dan hubungan kuasa yang beroperasi dalam hidup mereka serta dalam sejarah penghasilan seni dan representasi visual tubuh wanita.

Dalam karya-karya yang dikumpulkan di sini, “dunia”  tersebut dibangkitkan melalui pelbagai ruang dan pengalaman yang terletak: ruang dalaman Imelda Cajipe Endaya yang dibebaskan di mana wanita menuntut kuasa; refleksi Phaptawan Suwannakudt tentang tradisi  monastikBuddha Thai yang didominasi lelaki;  tubuh ekspresif harapan dan ketabahan dalam karyaDolorosa Sinaga yang penuh harapan dan ketabahan; serta penentangan Nirmala Dutt dan Amanda Heng terhadap stereotaip yang membeza-beza dalam karya. Apa yang  sebelumnya dianggap peribadi kini terbuka kepada medan idea. Sejak akhir 1960-an, para artis ini telah mengaitkan pengalaman hidup dengan penyelidikan kritikal, menyatukan proses, subjektiviti, masyarakat dan Sejarah secara serentak. Dalam konteks ini, yang peribadi menjadi politik, dan pemikiran melalui seni membuka dunia yang lain.

உடல் சிந்திக்கும் இடத்தில், உலகங்கள் திறக்கும்

தனிப்பட்ட கதைகளுக்கும் பரந்த சமூக இயல்புகளுக்கும் இடையிலான தொடர்புகள் என்ன? பார்க்கும், உணரும் மற்றும் சிந்திக்கும் ஓர் உடல் எவ்வாறு உலகைப் புரிந்துகொண்டு கதைகளை வேறுவகையில் சொல்ல முடியும்?

இவ்வோவியர்களைப் பொறுத்தவரை, உலகத்தைப் பற்றிய புரிதல் என்பது அவர்களின் சொந்த வாழ்க்கையின் சூழ்நிலைகள் மற்றும் ஆணாதிக்க உலகங்களைப் பெண்ணாகக் கடந்து செல்லும்போது பெறும் அவர்களின் அனுபவங்களுடன் தொடங்கியது. ஓவியர்களாக, தாய்மை, இடம்பெயர்வு மற்றும் அன்றாட வாழ்க்கை பற்றிய அவர்களின் அனுபவங்கள், அவர்களின் வாழ்க்கையிலும், கலைப்படைப்பு படைத்தலின் வரலாறுகளிலும், பெண்களின் உடல்களின் காட்சிப் பிரதிநிதித்துவங்களிலும் செயல்படும் பாலின இயக்கவியல், சமூக எதிர்பார்ப்புகள் மற்றும் அதிகார உறவுகள் பற்றி நமக்குச் சொல்கின்றன.

இங்குத் திரட்டப்பட்டுள்ள படைப்புகளில், அந்த "உலகம்" என்பது எண்ணற்ற இடங்கள் மற்றும் இடம் சார்ந்த அனுபவங்கள் மூலம் வெளிப்படுகிறது, அவை: பெண்கள் விடுதலை கோரும் இமெல்டா காஜிபே எண்டாயாவின் (Imelda Cajipe Endaya) விடுவிக்கப்பட்ட உட்புறங்கள்; ஆண் ஆதிக்கத் 'தாய்' பௌத்தத் துறவியர் மரபுகள் பற்றிய பப்தவான் சுவன்னகுட்டின் (Phaptawan Suwannakudt)பிரதிபலிப்புகள்; டோலோரோசா சினாகாவின் (Dolorosa Sinaga) நம்பிக்கை மற்றும் மீள்தன்மையை வெளிப்படுத்தும் உடல்கள்; மற்றும் நிர்மலா தத் (Nirmala Dutt) மற்றும் அமண்டா ஹெங்கின் (Amanda Heng) புறநிலைப்படுத்தல் துணுக்குகளைஎதிர்த்தல் ஆகியனவாகும். ஒரு காலத்தில் தனிப்பட்டவை என்று நிராகரிக்கப்பட்டவை, கருத்துகளின் களத்திற்குள் நுழைகின்றன. 1960களின் பிற்பகுதியிலிருந்து, இவ்வோவியர்கள் வாழ்க்கை அனுபவங்களை விமர்சன விசாரணையுடன், செயல்முறை, அகநிலைச் சார்புடைமை, சமூகம் மற்றும் வரலாறு ஆகியவற்றுடன் ஒன்றாக இணைத்துள்ளனர். இப்பொருளில், தனிப்பட்டது என்பது அரசியல் அடிப்படையிலானதாக மாறுகிறது, மேலும், ஓவியம் மூலம் சிந்திப்பது வேறு உலகங்களைத் திறக்கிறது.

Imelda Cajipe Endaya (b. 1949, Philippines)

began her artistic career in the late 1960s, during a period of ferment in the Philippines under the Ferdinand Marcos regime (1965–1985). In the 1970s and 1980s, confronted with mounting social injustices, Endaya channelled what she described as “the rage inside and the rage all around” into art. Combining indigenous and new materials, she forged a socially-engaged practice that highlights the oppressive conditions faced by marginalised communities.

The political changes in the 1980s and the brief climate of optimism that ensued after the overthrow of Marcos in 1986 gave Endaya and her peers the time and space to consider their positions as women and the empowerment that came with collective action. She co-founded KASIBULAN in 1987, the longest-running feminist art collective in Southeast Asia. Beyond her studio, she is also an educator, organiser and writer who founded PANANAW, the first major visual arts journal on Philippine art.

伊梅尔达·卡希佩·恩达亚（1949年生于菲律宾）

的艺术生涯始于1960年代末，当时菲律宾正处于马科斯政权统治下的动荡时期。在1970至1980年代，面对日益加剧的社会不公，恩达亚将她所描述的“内心与周遭的愤怒”倾注于艺术创作。她融合本土与现代材料，开创出具有社会关怀的艺术实践，揭示边缘群体承受的压迫境遇。

1980年代的政治变革及1986年马科斯政权垮台后短暂的乐观氛围，为恩达亚及其同辈提供了思考女性身份定位的契机，并通过集体行动获得力量。她在1987年共同创立了东南亚历史最悠久的女性主义艺术团体KASIBULAN。除艺术创作外，她更以教育家、组织者及作家身份活跃于社会，并创办了菲律宾首份重要视觉艺术期刊《PANANAW》。

Imelda Cajipe Endaya (lahir 1949, Filipina)

memulakan kerjaya seni pada akhir 1960-an, sewaktu Filipina mengalami pergolakan sosial di bawah rejim Marcos..  Pada tahun 1970-an dan 1980-an, berhadapan dengan ketidakadilan sosial yang semakin meningkat, Endaya menyalurkan apa yang digambarkannya sebagai “kemarahan di dalam diri dan kemarahan di sekeliling” ke dalam seni. Dengan menggabungkan bahan-bahan asli dan baru, beliau membina amalan seni yang berteraskan keterlibatan sosial, menyorot keadaan penindasan yang dialami oleh komuniti terpinggir.

Perubahan politik pada tahun 1980-an dan suasana optimisme yang singkat selepas kejatuhan Marcos pada tahun 1986 memberi Endaya dan rakan-rakannya masa dan ruang untuk menilai kedudukan mereka sebagai wanita serta kuasa  yang timbul melalui tindakan kolektif. Beliau merupakan salah seorang pengasas KASIBULAN pada tahun 1987, kolektif seni feminis yang telah beroperasi paling lama di Asia Tenggara. Selain daripada studio seni, Endaya juga merupakan seorang pendidik, penganjur dan penulis, yang menubuhkan PANANAW, jurnal seni visual utama pertama yang menumpukan kepada seni Filipina.

இமெல்டா காஜிபே எண்டயா (பிறப்பு: 1949, பிலிப்பைன்ஸ்)

1960களின் பிற்பகுதியில், மார்கோஸின் (Marcos) ஆட்சியின் கீழ் பிலிப்பைன்ஸில் நிலவிய கொந்தளிப்பான காலக்கட்டத்தில் தனது கலை வாழ்க்கையைத் தொடங்கினார். 1970கள் மற்றும் 1980களில், பெருகிவந்த சமூக அநீதிகளை எதிர்கொண்ட எண்டயா (Endaya), "உள்ளேயுள்ள கோபமும் சுற்றிலுமுள்ள கோபமும்" என்று விவரித்ததை கலையில் கொண்டுவந்தார். உள்ளூர் சார்ந்த பொருள்களையும் புதிய பொருள்களையும் இணைத்து, ஓரங்கட்டப்பட்ட சமூகங்கள் எதிர்கொள்ளும் அடக்குமுறை நிலைமைகளை எடுத்துக்காட்டும் ஒரு சமூக அடிப்படையில் ஈடுபடுத்தப்பட்ட பயிற்சிமுறையை அவர் உருவாக்கினார்.

1980களில் ஏற்பட்ட அரசியல் மாற்றங்களும், 1986 இல் மார்கோஸ் தூக்கியெறியப்பட்ட பிறகு ஏற்பட்ட குறுகிய கால நம்பிக்கையான சூழலும், எண்டயா மற்றும் அவரது சகாக்களுக்குப் பெண்கள் என்ற தங்கள் நிலைப்பாடுகளையும் கூட்டு நடவடிக்கையால் வந்த அதிகாரமளிப்பையும் கருத்தில் கொள்ள நேரத்தையும் இடத்தையும் அளித்தன. தென்கிழக்கு ஆசியாவில் மிக நீண்ட காலமாக இயங்கும் பெண்ணியக் கலைக் கூட்டமைப்பான KASIBULAN-ஐ 1987-இல் இணைந்து நிறுவினார். அவரது படைப்பகத்துக்கு அப்பால், பிலிப்பைன்ஸ் ஓவியம் தொடர்பான முதல் பெரிய காட்சிக் கலை இதழான PANANAW-ஐ நிறுவிய ஓர் ஆசிரியர், அமைப்பாளர் மற்றும் எழுத்தாளர் அவர் ஆவார்.

Imelda Cajipe Endaya

.(b. 1949, Philippines) 

Left 
Ritwal (Ritual)
1974
Etching  

Private collection   

Right 
Ikapitong Buwan (Seventh Month)
1974
Etching 

Collection of the artist 

These early prints were created during a formative time when Imelda Cajipe Endaya was newly married and expecting her first child. These works are rare personal meditations on experiences of pregnancy and motherhood, themes that have historically received limited attention in art. They highlight the maternal nude body and the constant exchange between mother and child, reflecting women’s inner lives and their evolving identities as maternal subjects. Mothers became a recurrent motif in Endaya’s later paintings, as figures that embody both nurturance and a political collective conscience. In her words, she had been “painting about the condition of women as I experience it.” 

伊梅尔达·卡希佩·恩达亚

（1949年生于菲律宾）

左
《仪式》
1974年
蚀刻版画
私人收藏

右
《第七个月》
1974年
蚀刻版画

艺术家自藏

这些早期版画是伊梅尔达·卡希佩·恩达亚新婚后怀有身孕的成长时期创作的。作品罕见地呈现了对妊娠与母职体验的个人沉思——这些主题在艺术史上长期未受重视。作品聚焦母性裸体与母子间持续的交流互动，映照出女性的内在世界及其作为母性主体的身份演变。母亲形象成为恩达亚后期绘画中反复出现的母性主题，既象征着养育之爱，亦承载着政治集体意识。她表示，她一直在“描绘我亲身经历的女性处境”。

Imelda Cajipe Endaya

(lahir 1949, Filipina)

Kiri
Ritwal (Ritual)
1974
Etching

Koleksi peribadi

Kanan
Ikapitong Buwan (Bulan Ketujuh)
1974
Etching

Koleksi artis

Cetakan-cetawkan awal ini dihasilkan pada masa yang penting pembentukan diri ketika Imelda Cajipe Endaya baru berkahwin dan sedang mengandung anak pertamanya. Karya-karya ini merupakan meditasi peribadi yang jarang ditemui mengenai pengalaman kehamilan dan keibuan—tema yang secara sejarahnya kurang mendapat perhatian dalam seni.  Karya-karya inimenonjolkan tubuh ibu yang telanjang dan pertukaran berterusan antara ibu dan anak, mencerminkan kehidupan dalaman wanita dan identiti mereka yang berkembang sebagai subjek keibuan. Ibu-ibu menjadi motif berulang dalam lukisan-lukisan Endaya yang kemudian, sebagai figura yang merangkumi penjagaan dan kesedaran kolektif yang bersifat politik. Menurut beliau, karya-karya ini merupakan “lukisan mengenai keadaan wanita sebagaimana yang saya alami.”

இமெல்டா காஜிபே எண்டாயா

(பிறப்பு 1949, பிலிப்பைன்ஸ்)

இடது
சடங்கு
1974
பொறித்தல்

தனிப்பட்ட திரட்டு

வலது
இகாபிடோங் புவான் (ஏழாவது மாதம்)
1974
பொறித்தல்

கலைஞரின் திரட்டு

இத்தொடக்கக்கால ஓவியங்கள், இமெல்டா காஜிப் எண்டயா புதிதாக திருமணமாகி தனது முதல் குழந்தையை எதிர்பார்க்கும் ஒரு கருவுற்றிருந்தகாலத்தில் உருவாக்கப்பட்டன. இப்படைப்புகள் கருவுறல் மற்றும் தாய்மை அனுபவங்கள் குறித்த அரிய தனிப்பட்ட தியானங்கள், வரலாற்றில் கலையில் குறைந்த கவனத்தைப் பெற்ற கருப்பொருள்கள் ஆகியவற்றைப் பற்றியவை. அவை தாய்வழி நிர்வாண உடலையும் தாய்க்கும் குழந்தைக்கும் இடையிலான நிலையான பரிமாற்றத்தையும் எடுத்துக்காட்டுகின்றன, பெண்களின் உள் வாழ்க்கையையும் தாய்வழிப் பாடங்களாக அவர்களின் வளர்ந்து வரும் அடையாளங்களையும் பிரதிபலிக்கின்றன. வளர்ப்பு மற்றும் அரசியல் கூட்டு மனசாட்சி இரண்டையும் உள்ளடக்கிய உருவங்களாக, எண்டயாவின் பிற்கால ஓவியங்களில் தாய்மார்கள் ஒரு தொடர்ச்சியான மையக்கருவாக மாறினர். அவரது வார்த்தைகளில் சொல்லப்போனால், "பெண்களின் நிலையை நான் அனுபவித்ததுபோலவே நான் வரைந்து கொண்டிருக்கிறேன்", என்றார்.

Phaptawan Suwannakudt

(b. 1959, Thailand)

My Mother Was a Nun I

1998
Acrylic on canvas

Collection of National Gallery Singapore
2020-00549

Raised in the environment of Thai Buddhist temples, Phaptawan Suwannakudt’s childhood experiences made her acutely aware of the unequal social positions between men and women in Thai society. Phaptawan reflects on her late mother Prayat Wongsa’s experience as a Buddhist nun, when she was assigned to kitchen duties instead of being allowed access to higher levels of meditative practice—in disappointment, she disrobed after a few months. Here, Phaptawan reinterprets the three-tier assembly of gods and divine figures found in early temple mural paintings and honours her mother’s experiences and desire to make spiritual contributions visible.

帕普塔万·苏万纳库特

（1951年生于泰国）

《我的母亲曾是尼姑 ·一》

1998年
丙烯画布

新加坡国家美术馆馆藏
2020-00549

帕普塔万·苏万纳库特在泰国佛教寺院环境中长大，童年经历使她深刻意识到泰国社会中男女地位的不平等。帕普塔万通过作品追忆母亲普拉雅·翁萨（1933–2019年）出家的经历。母亲当时被分配从事厨房劳作，未能参与更高层次的禅修修行。在失望之余，她仅在数月后便决定还俗。在此，帕普万重新诠释了早期寺庙壁画中三层排列的神祇与神圣形象，以此纪念母亲的际遇，并让母亲渴望展现的心灵付出得以彰显。

Phaptawan Suwannakudt

(b. 1951, Thailand)

Ibu Saya Pernah Menjadi Biarawati I

1998
Akrilik di atas kanvas

Koleksi National Gallery Singapore
2020-00549

Dibesarkan dalam persekitaran kuil Buddha Thailand, pengalaman zaman kanak-kanak Phaptawan Suwannakudt membuatkan beliau sangat sedar akan kedudukan sosial yang tidak setara antara lelaki dan wanita dalam masyarakat Thai.. Phaptawan merenung pengalaman ibunya, Prayat Wongsa (1933–2019), sebagai seorang biarawati Buddha, ketika ibunya ditugaskan untuk kerja dapur daripada diberi peluang untuk mengakses tahap latihan meditasi yang lebih tinggi—dengan rasa kecewa,  ibunya meninggalkan biara selepas beberapa bulan. Dalam karya ini, Phaptawan mentafsir semula susunan tiga peringkat dewa dan figura ilahi yang terdapat dalam lukisan mural kuil awal dan menghormati pengalaman ibunya serta keinginannya untuk menjadikan sumbangan rohani dapat dilihat.

பப்தவான் சுவன்னகுட்

(பிறப்பு 1951, தாய்லாந்து)

என் அம்மா ஒரு கன்னியாஸ்திரி I

1998
கித்தானில் அக்ரிலிக்

சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூடத்தின் திரட்டு
2020-00549

தாய்லாந்து புத்தக் கோவில்களின் சூழலில் வளர்ந்த பப்தவான் சுவன்னகுட், 'தாய்' சமூகத்தில் ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் இடையிலான சமத்துவமற்ற சமூக நிலைப்பாடுகளைப் பற்றி நன்கு அறிந்திருந்தார். பப்தவான் தனது தாயார் பிரயாத் வோங்சாவின் (1933–2019) புத்தப் பெண்துறவி அனுபவத்தைப் பற்றி சிந்திக்கிறார், அவர் உயர் மட்டத் தியானப் பயிற்சிக்கு அனுமதிக்கப்படுவதற்குப் பதிலாக சமையலறைக் கடமைகளுக்கு நியமிக்கப்பட்டார் - அதனால் ஏற்பட்ட ஏமாற்றத்தில், சில மாதங்களுக்குப் பிறகு அவர் துறவறத்தைக் களைந்தார். இங்கே, பப்தவான் தொடக்கக்காலக் கோயில் சுவரோவியங்களில் காணப்படும் கடவுள்கள் மற்றும் தெய்வீக உருவங்களின் மூன்று அடுக்கு கூட்டத்தை மீளாய்வு செய்கிறார் மற்றும் அவரது தாயின் அனுபவங்களையும் ஆன்மீகப் பங்களிப்புகளை புலப்படுத்தும் விருப்பத்தையும் மதிக்கிறார்.

Dolorosa Sinaga (b. 1952, Indonesia)

is an artist, human rights activist and art educator for whom these roles are deeply intertwined. Trained in sculpture at the Jakarta Institute of Arts (IKJ) in the early 1970s and later at Central Saint Martins in London, she returned to teach at the IKJ in 1983 and eventually served as dean. The years leading up to the fall of Indonesia’s New Order regime in 1998 were a pivotal time of political awakening for Sinaga. Despite an expanding global economy and growing opportunities for socio-economic mobility in the 1990s, Sinaga observed that women remained systematically disadvantaged and excluded. Sinaga declared her commitment to amplifying women’s voices through her art. Her sculptures have since dealt with themes of historical memory, social injustice and women’s struggles. Sinaga also established Somalaing Art Studio for artmaking, mentorship and collaboration, and the People’s Veranda of Garuda (Beranda Rakyat Garuda), a space for dialogues on art, politics and culture.

多洛罗莎·西纳加（1952年生于印度尼西亚）

是一位艺术家、人权活动家兼艺术教育家，这三重身份在她身上紧密交织。1970年代初，她在雅加达艺术学院（IKJ）接受雕塑训练，后赴伦敦中央圣马丁学院深造。1983年她回到IKJ任教，最终担任院长职务。1998年印尼新秩序政权垮台前的岁月，是西纳加政治觉醒的关键时期。尽管1990年代全球经济扩张，社会经济流动性日益增强，但她观察到女性仍遭受系统性压迫与排斥。西纳加宣称要通过艺术放大女性声音。此后她的雕塑作品持续探讨历史记忆、社会不公与女性抗争等主题。她创立Somalaing艺术工作室开展创作、指导与合作，并建立People’s Veranda of Garuda (Beranda Rakyat Garuda)作为艺术、政治与文化对话的空间。

Dolorosa Sinaga (lahir 1952, Indonesia)

adalah seorang seniman, aktivis hak asasi manusia dan pendidik seni yang peranannya saling berkaitan dengan mendalam. Beliau dilatih dalam bidang arca di Institut Kesenian  Jakarta (IKJ) pada awal 1970-an dan kemudian di Central Saint Martins di London, sebelum kembali mengajar di IKJ pada tahun 1983 dan akhirnya berkhidmat sebagai dekan. Tahun-tahun menjelang kejatuhan rejim Orde Baru Indonesia pada tahun 1998 merupakan masa penting kebangkitan politik bagi Sinaga. Walaupun ekonomi global berkembang dan peluang peningkatan sosio-ekonomi turut meningkat pada tahun 1990-an, Sinaga menyedari   bahawa wanita masih mengalami kelemahansistematik dan  pengecualian sosial. Sinaga menyatakan komitmennya untuk  mengangkat suara wanita melalui seni yang dihasilkannya. Arca-arca beliau sejak itu telah menangani tema memori sejarah, ketidakadilan sosial dan perjuangan wanita. Sinaga juga menubuhkan Somalaing Art Studio untuk penghasilan seni, bimbingan dan kerjasama, serta Beranda Rakyat Garuda, sebuah ruang untuk dialog mengenai seni, politik dan budaya.

டோலோரோசா சினாகா (பிறப்பு 1952, இந்தோனேசியா)

ஓர் ஓவியர், மனித உரிமை ஆர்வலர் மற்றும் ஓவிய ஆசிரியர் ஆவார், அவருக்குள்ளே இப்பொறுப்புகள் ஆழமாகப் பின்னிப் பிணைந்துள்ளன. 1970களின் முற்பகுதியில் ஜகார்த்தா கலை நிறுவனத்திலும் (IKJ) பின்னர் லண்டனில் உள்ள சென்ட்ரல் செயிண்ட் மார்டின்ஸிலும் சிற்பக்கலையில் பயிற்சி பெற்ற அவர், 1983 இல் IKJ இல் கற்பிக்கத் திரும்பினார், இறுதியில் துறைத்தலைவராகப் பணியாற்றினார். 1998 இல் இந்தோனேசியாவின் புதிய ஒழுங்கு ஆட்சி வீழ்ச்சியடைவதற்கு முந்தைய ஆண்டுகள் சினாகாவுக்கு அரசியல் விழிப்புணர்வின் ஒரு முக்கியக் காலமாகும். 1990களில் விரிவடைந்துவந்த உலகளாவிய பொருளாதாரம் மற்றும் சமூக-பொருளாதார இயக்கத்திற்கான வளர்ந்து வரும் வாய்ப்புகள் இருந்தபோதிலும், பெண்கள் முறையாகப் பின்தங்கியவர்களாகவும் ஒதுக்கப்பட்டவர்களாகவும் இருப்பதை சினாகா கவனித்தார். தனது கலை மூலம் பெண்களின் குரல்களைப் பெருக்குவதற்கான தனது உறுதிப்பாட்டை சினாகா அறிவித்தார். அவரது சிற்பங்கள் வரலாற்று நினைவு, சமூக அநீதி மற்றும் பெண்கள் போராட்டங்கள் ஆகிய கருப்பொருள்களைக் கையாண்டுள்ளன. கலை உருவாக்கம், வழிகாட்டுதல் மற்றும் ஒத்துழைப்புக்காக சோமலைங் கலைப் படைப்பகத்தையும், கலை, அரசியல் மற்றும் கலாச்சாரம் குறித்த உரையாடல்களுக்கான இடமான கருடா மக்கள் இல்லத்தின்' தாழ்வாரத்தையும் (பெராண்டா ராக்யாத் கருடா) சினாகா நிறுவினார்.

Nirmala Dutt (b. 1941, Malaysia; d. 2016, Malaysia)

gained prominence in the 1970s as a fearless voice committed to making art that raised awareness of the social, political and environmental struggles in Malaysia and around the world. She dismissed the false binaries of “political art,” raising critical questions about form and context at a time when abstract expressionism was dominant in the Malaysian art world. Dutt trained under Hoessein Enas and Ismail Zain before pursuing further studies in art, art history and psychology in the United States and United Kingdom. Shunning labels, Dutt maintained that she was “an artist first and foremost— not necessarily just a woman artist or feminist artist or political artist.” Across painting, collage, photography and installation, she critiqued war, violence, environmental destruction and the lived struggles of women, children and indigenous groups, affirming the potential of art to speak truth to power. 

尼尔玛拉·杜特（1941年生于马来西亚，2016年逝于马来西亚）

于1970年代崭露头角，以无畏的艺术家身份致力于创作唤醒社会意识的作品，聚焦马来西亚及全球范围内的社会、政治与环境抗争。在抽象表现主义主导马来西亚艺术界的时期，她摒弃“政治艺术”的虚假二元对立，对形式与语境提出尖锐质疑。杜特师从侯赛因·埃纳斯与伊斯梅尔·扎因，后赴英美深造艺术、艺术史及心理学。杜特拒绝标签化定义，坚持宣称自己“首先是艺术家——而非仅仅是女性艺术家、女权艺术家或政治艺术家”。通过绘画、拼贴、摄影及装置等多元形式，她批判战争、暴力、环境破坏以及妇女、儿童和原住民群体的生存困境，彰显了艺术直面权力的力量。

Nirmala Dutt (b. 1941, Malaysia; m. 2016, Malaysia)

mencapai pengiktirafan pada tahun 1970-an sebagai suara berani yang komited menghasilkan seni untuk meningkatkan kesedaran tentang perjuangan sosial, politik dan alam sekitar di Malaysia serta di seluruh dunia. Beliau menolak dwi-biner palsu 'seni politik,' sambil menimbulkan persoalan kritikal mengenai bentuk dan konteks pada waktu aliran ekspresionisme abstrak mendominasi dunia seni Malaysia. Dutt menimba ilmu di bawah bimbingan Hoessein Enas dan Ismail Zain sebelum melanjutkan pengajian dalam bidang seni, sejarah seni dan psikologi di Amerika Syarikat dan United Kingdom. Menolak sebarang label, Dutt menegaskan bahawa beliau adalah 'seorang artis terlebih dahulu—bukan semestinya hanya seorang artis wanita atau artis feminis atau artis politik.' Melalui lukisan, kolaj, fotografi dan pemasangan, beliau mengkritik peperangan, keganasan, kemusnahan alam sekitar dan perjuangan harian wanita, kanak-kanak dan kumpulan pribumi, menegaskan potensi seni untuk menyuarakan kebenaran kepada kuasa.

நிர்மலா தத் (பிறப்பு 1941, மலேசியா; இறப்பு 2016, மலேசியா)

1970களில் மலேசியாவிலும் உலகெங்கிலும் சமூக, அரசியல் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் போராட்டங்கள் குறித்த விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்திய கலையை உருவாக்குவதற்கு உறுதியளித்த ஓர் அச்சமற்ற குரலாக முக்கியத்துவம் பெற்றார். மலேசியக் கலை உலகில் சுருக்க வெளிப்பாடுவாதம் ஆதிக்கம் செலுத்திய நேரத்தில் வடிவம் மற்றும் சூழல் பற்றிய முக்கியமான கேள்விகளை எழுப்பி, "அரசியல் கலை"யின் தவறான இருமைகளை அவர் நிராகரித்தார். அமெரிக்கா மற்றும் இங்கிலாந்து நாடுகளில் கலை, கலை வரலாறு மற்றும் உளவியலில் மேற்படிப்பைத் தொடங்குவதற்கு முன்பு, தத், ஹோசின் எனாஸ் (Hoessein Enas) மற்றும் இஸ்மாயில் ஜைன் (Ismail Zain) ஆகியோரின் கீழ் பயிற்சி பெற்றார். பெயர் முத்திரைகளைப் புறக்கணித்த தத், தான் "முதலில் ஒரு கலைஞர் - ஒரு பெண் கலைஞர் அல்லது பெண்ணியக் கலைஞர் அல்லது அரசியல் கலைஞர் மட்டுமல்லர்" என்று கூறினார். ஓவியம், பொருட்தொகுப்புப் படம் தீட்டல், புகைப்படம் எடுத்தல் மற்றும் நிறுவல் ஆகியவற்றில், அவர் போர், வன்முறை, சுற்றுச்சூழல் அழிவு மற்றும் பெண்கள், குழந்தைகள் மற்றும் பழங்குடிக் குழுக்களின் வாழ்க்கைப் போராட்டங்களை விமர்சித்தார், அதிகாரத்திற்கு உண்மையைப் பேசும் கலையின் திறனை உறுதிப்படுத்தினார்.

Nirmala Dutt

(b. 1941, Malaysia; d. 2016, Malaysia)

Self-Portrait

1999 
Acrylic and collage on canvas 

Collection of National Gallery Singapore
2015-00487

In this searing self-portrait, Nirmala Dutt included a photograph of herself and its photocopy, her steady gaze confronting the viewer. The blood-red picture plane carries an urgent and strained message dribbled across it: “When are you all going to say enough! and stop it.” Her words place her at the centre of her own anguish while directing her plea towards viewers, compelling us to think about our complicity and roles in the world around us. She once cited the Chinese adage, “Let the bamboo grow in your heart before you paint it.” Reflecting on this, Dutt said, “But the bamboo growing in the heart is painful. It pushes and changes direction. It torments. But finally, when it is fully grown, you are ready to act.”

尼尔玛拉·杜特

（1941年生于马来西亚；2016年卒于马来西亚）

《自画像》

1999年
布面拼贴与丙烯

新加坡国家美术馆馆藏
2015-00487 

在这幅灼热的自画像中，尼尔玛拉·杜特将自己的照片与复印件并置，凝视着观者的目光坚定不移。血红的画面上淌着急切而绷紧的讯息：“你们何时才会喊停！何时才会停止！” 她的话语将自己置于痛苦的中心，同时将哀求指向观众，迫使我们反思自身在周遭世界的共谋与角色。她曾援引中国谚语“心有竹，方能画竹”。对此杜特反思道："但心中生长的竹子是痛苦的。它不断挤压、改变方向。它折磨着你。但最终，当胸有成竹时，你就准备好行动了。"

Nirmala Dutt

(l. 1941, Malaysia; w. 2016, Malaysia)

Potret Diri

1999
Kolaj dan akrilik di atas kanvas

Koleksi Galeri Nasional Singapura
2015-00487

Dalam potret diri yang menyayat hati ini, Nirmala Dutt menyertakan sebuah gambar dirinya beserta salinannya, dengan pandangan mata yang tenang menatap terus ke arah penonton.. Latar gambar merah darah itu membawa mesej yang mendesak dan tegang yang tercoret di atasnya: “Bilakah kalian semua akan berkata cukup! dan hentikan ia.” Kata-katanya menempatkan dirinya di pusat kesengsaraannya sendiri, sambil mengarahkan rayuannya ke arah penonton, memaksa kita untuk memikirkan penglibatan dan peranan kita di dunia sekeliling. Pernah merujuk pepatah Cina, “Biarkan buluh tumbuh di dalam hatimu sebelum kau melukisnya.”  Dutt merenung: “Tetapi buluh yang tumbuh di dalam hati itu menyakitkan. Ia menolak dan mengubah arah. Ia menyeksakan. Tetapi akhirnya, apabila ia telah tumbuh sepenuhnya, kau sedia untuk bertindak.”

நிர்மலா தத்

(பிறப்பு 1941, மலேசியா; இறப்பு. 2016, மலேசியா)

தன்னுருவப்படம்

1999
கித்தானில் பல்பொருட்தொகுப்பு மற்றும் அக்ரிலிக்

சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூடத்தின் திரட்டு
2015-00487

இந்த எரியும் தன்னுருவப்படத்தில், நிர்மலா தத் தனது புகைப்படத்தையும் அதன் புகைப்பட நகலையும் சேர்த்துள்ளார், பார்வையாளரை நோக்கி அவரது நிலையான பார்வை உள்ளது. இரத்தச்-சிவப்பு படத் தளம் ஓர் அவசர மற்றும் அழுத்தமான செய்தியைக் கொண்டுள்ளது: "நீங்கள் அனைவரும் எப்போது போதும் எனச் சொல்லப் போகிறீர்கள்! அதை நிறுத்தப்போகிறீர்கள்." அவளுடைய வார்த்தைகள் அவளையே அவளுடைய சொந்த வேதனையின் மையத்தில் வைக்கின்றன, அதே நேரத்தில் பார்வையாளர்களை நோக்கி அவளுடைய வேண்டுகோளைச் செலுத்துகின்றன, நம்மைச் சுற்றியுள்ள உலகில் நமது உடந்தை மற்றும் பணிப்பொறுப்புகளைப் பற்றி சிந்திக்க நம்மைத் தூண்டுகின்றன. "நீ மூங்கிலை உன் இதயத்தில் வளர விடு, பின்னர் அதை ஓவியம் தீட்டு" என்ற சீனப் பழமொழியை ஒருமுறை மேற்கோள் காட்டி தத், இதைப் பற்றி யோசித்துப் பார்த்து, "ஆனால் இதயத்தில் வளரும் மூங்கில் வேதனையானது. அது தள்ளி தனது திசையை மாற்றுகிறது. அது வேதனை அளிக்கிறது. ஆனால் இறுதியாக, அது முழுமையாக வளர்ந்ததும், நீங்கள் செயல்படத் தயாராக உள்ளீர்கள்" என்றார்.

Amanda Heng (b. 1951, Singapore)

turned to artmaking in her late 30s, leaving her job as a tax officer to study printmaking at LASALLE College of the Arts in 1986, before co-founding The Artists Village in 1988. She was among the first in Singapore to advance critical ideas on gender roles and identity politics, not only through her art, but also by organising and participating in exhibitions on women’s issues, engaging in art education on gender politics and initiating the first women’s art collective in Singapore. Impacted by Singapore’s shifting language and cultural policies from the 1960s, Heng’s performance and process-based practice is, for her, a channel to respond meaningfully to prevailing social norms and current events while fostering collaboration and exchange with her audiences. Today, her interdisciplinary practice is grounded in broader concerns for humanity, intercultural exchanges and communication in urban conditions. She is representing Singapore at the Venice Biennale in 2026.

王良吟（1951年生于新加坡）

在三十多岁时转向艺术创作。她在1986年辞去税务官员工作，进入拉萨尔艺术学院学习版画艺术，并于1988年共同创立了艺术家村。她不仅通过艺术创作，更通过策划参与女性议题展览、开展性别政治艺术教育、创立新加坡首个女性艺术团体，成为新加坡首批推动性别角色与身份政治批判性思考的艺术家。王良吟的表演与过程导向创作实践受1960年代新加坡语言文化政策变迁影响，成为她回应社会规范与时事的有效渠道，同时促进与观众的协作交流。如今她的跨学科实践立足于更广阔的人文关怀，关注都市环境中的跨文化交流与沟通。王良吟将代表新加坡参加2026年威尼斯双年展。

Amanda Heng (b. 1951, Singapura)

i menceburi bidang seni pada akhir usia 30-an, meninggalkan pekerjaannya sebagai pegawai cukai untuk belajar cetakan seni di LASALLE College of the Arts pada tahun 1986, sebelum bersama-sama menubuhkan The Artists Village pada tahun 1988. Beliau antara yang terawal di Singapura memperkenalkan idea kritikal mengenai peranan jantina dan politik identiti, bukan sahaja melalui karya seni tetapi juga melalui penganjuran dan penyertaan dalam pameran berkaitan isu wanita, penglibatan dalam pendidikan seni tentang politik jantina, serta penubuhan kolektif seni wanita pertama di Singapura.. Dipengaruhi oleh perubahan dasar bahasa dan budaya di Singapura sejak 1960-an, amalan seni berasaskan performans dan proses Heng merupakan medium untuk memberi respons yang bermakna terhadap norma sosial semasa dan peristiwa terkini, sambil menggalakkan kolaborasi serta pertukaran dengan audiensnya. Kini, amalan interdisiplinernya berasaskan kepedulian terhadap kemanusiaan, pertukaran antara budaya dan komunikasi dalam konteks bandar. Dia mewakili Singapura di Venice Biennale pada tahun 2026.

அமண்டா ஹெங் (பிறப்பு 1951, சிங்கப்பூர்)

தனது 30களின் பிற்பகுதியில் கலைத் துறையில் இறங்கினார், 1986-இல் லாசேல் கலைக்கல்லூரியில் அச்சுத் தயாரிப்பைப் படிக்க தனது வரி அதிகாரி வேலையை விட்டுவிட்டு, 1988-இல்'ஓவியர் கிராமத்தை' இணைந்து நிறுவினார். தனது கலை மூலம் மட்டுமல்லாமல், பெண்கள் பிரச்சினைகள் குறித்த கண்காட்சிகளை ஏற்பாடு செய்து பங்கேற்பதன் மூலமும், பாலின அரசியல் குறித்த கலைக் கல்வியில் ஈடுபடுவதன் மூலமும், சிங்கப்பூரில் முதல் பெண்கள் கலைக் கூட்டமைப்பைத் தொடங்குவதன் மூலமும் பாலினம் சார்ந்த பணிப்பொறுப்புகள் மற்றும் அடையாள அரசியல் குறித்த விமர்சனக் கருத்துகளை சிங்கப்பூரில் முதன்முதலில் முன்வைத்தவர்களில் ஒருவராக அவர் இருந்தார். 1960களிலிருந்து சிங்கப்பூரின் மாறிவரும் மொழி மற்றும் கலாச்சாரக் கொள்கைகளால் பாதிக்கப்பட்ட ஹெங்கின் செயல்திறன் மற்றும் செயல்முறை அடிப்படையிலான நடைமுறை, அவரது பார்வையாளர்களுடன் ஒத்துழைப்பு மற்றும் பரிமாற்றத்தை வளர்க்கும் அதே வேளையில், நடைமுறையில் உள்ள சமூக விதிமுறைகள் மற்றும் தற்போதைய நிகழ்வுகளுக்கு பொருளுள்ள வகையில் பதிலளிக்கும் ஓர் ஊடகமாகும். இன்று, அவரது துறைகளுக்கு இடையேயான நடைமுறை, நகர்ப்புற நிலைமைகளில் மனிதநேயம், கலாச்சாரங்களுக்கு இடையேயான பரிமாற்றங்கள் மற்றும் தொடர்புக்கான பரந்த அக்கறைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. அவர் 2026 இல் வெனிஸ் ஈராண்டுமுறைக் கண்காட்சியில் சிங்கப்பூரைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறார்.

Amanda Heng

(b. 1951, Singapore)

She and Her Dishcover

1991
Table, tablecloth, mirror, dishcover, moon blocks and spray-paint  

Collection of National Gallery Singapore
1992-00384

She and Her Dishcover transforms everyday objects, like a table, plastic dish cover and a mirror, into a meditation on the often-unacknowledged maintenance roles and care work in the home relegated to women. Words like “desires,” “joy,” “fear,” “speaks” inscribed on the tablecloth evoke private and emotional states often excluded from public discourse. First shown in the exhibition Women & Their Art (1991), organised by Amanda Heng and curator Susie Koay, visitors were invited to lift the breast-shaped dish cover, revealing a mirror and moon blocks (Chinese divination tools) resembling lips—a playful gesture towards self-discovery.

王良吟

（1951年生于新加坡)

《她与她的餐盘盖》

1991年
桌子、桌布、镜子、餐盘盖、筊杯与喷漆

新加坡国家美术馆馆藏
1992-00384

《她与她的餐盘盖》将日常物件——如桌子、塑料餐盘盖与镜子——转化为对家庭中常被忽视的女性维护角色与照料工作的沉思。桌布上刻写的“欲望”、“喜悦”、‘恐惧’、“诉说”等词语，唤起那些常被公共话语排除在外的私密情感状态。该作品首次亮相于1991年，由王良吟与策展人苏茜·柯伊联合策划的《女性与艺术》展览中。观众被邀请掀开乳房形状的碟盖，映入眼帘的镜面与形似双唇的筊杯（占卜工具）——这一充满玩味的自我探索姿态。

Amanda Heng

(b. 1951, Singapura)

She and Her Dishcover

1991
Meja, kain meja, cermin, penutup pinggan, blok bulan dan cat semburan

Koleksi Galeri Nasional Singapura
1992-00384

Dia dan Dishcover-nya mengubah objek harian , seperti meja, penutup pinggan plastik dan cermin, menjadi satu meditasi  tentangperanan penyelenggaraan dan kerja penjagaan di rumah yang sering tidak diakui dan dikaitkan dengan wanita. Perkataan seperti “keinginan,” “kegembiraan,” “ketakutan,”  bersuara yang terukir pada alas meja membangkitkan keadaan peribadi dan emosi yang sering diketepikan daripada wacana awam. Dipamerkan buat pertama kali dalam pameran Women & Their Art (1991) yang dianjurkan oleh Amanda Heng dan kurator Susie Koay, pengunjung dijemput untuk mengangkat penutup pinggan berbentuk payudara, mendedahkan cermin dan blok bulan (alat ramalan Cina) yang menyerupai bibir—sebuah gestur bermain-main menuju penemuan diri.

அமண்டா ஹெங்

(பிறப்பு 1951, சிங்கப்பூர்)

'அவரும் அவருடைய உணவுக்கலன் மூடியும்' பற்றிய விவரம்

1991
மேசை, மேசைத் துணி, கண்ணாடி, உணவுக்கலன் மூடி, பிறை வடிவ வில்லைகள் மற்றும் தெளிப்பு-நிறமி

சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூடத்தின் திரட்டு
1992-00384

'அவரும் அவருடைய உணவுக்கலன் மூடியும்' மேசை, பிளாஸ்டிக் உணவுக்கலன் மூடி மற்றும் கண்ணாடி போன்ற அன்றாடப் பொருள்களை, வீட்டில் பெண்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட பராமரிப்புப் பணிகள் பற்றிய தியானமாக மாற்றுகின்றன. பராமரிப்புப் பணிகள் பெரும்பாலும் அங்கீகரிக்கப்படாதவையாகவே உள்ளன. மேசைத் துணியில் பொறிக்கப்பட்ட "ஆசைகள்," "மகிழ்ச்சி," "பயம்," "பேசுகிறது" போன்ற வார்த்தைகள், பெரும்பாலும் பொதுச் சொற்பொழிவிலிருந்து விலக்கப்பட்ட தனிப்பட்ட மற்றும் உணர்ச்சி நிலைகளைத் தூண்டுகின்றன. இஃது அமண்டா ஹெங் மற்றும் ஓவியக் காப்பாளர் சூசி கோய் ஆகியோரால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட 'பெண்கள் மற்றும் அவர்களின் கலை (1991)' கண்காட்சியில் முதன்முதலில் காட்டப்பட்டது, பார்வையாளர்கள் மார்பக வடிவ உணவுக்கலன் மூடியைத் தூக்க அழைக்கப்பட்டனர், இது உதடுகளை ஒத்த ஒரு கண்ணாடி மற்றும் பிறை வடிவ வில்லைகளை (சீனக் குறிசொல்லிக் கருவிகள்) வெளிப்படுத்தியது - இது தன்முனைப்புக் கண்டுபிடிப்பை நோக்கிய ஒரு விளையாட்டுத்தனமான சைகை.

Refusal and Hope

And what might “small” acts of resistance offer back to the world?

The works in this zone are acts of refusal as much as gestures of hope. They bear witness to how these artists engaged with the urgencies of their time, refusing silence in the face of political, social and environmental injustices on a global scale, while expressing broader visions of cultural and social change.

These artists located feminism within broader struggles, born from histories of colonialism, global capitalism, environmental degradation and unequal distributions of wealth. Their works centred on women’s long-standing yet overlooked participation in political and social life, whether through informal, economic, or cultural roles, and amplified the voices of the marginalised and impoverished. From turning to craft and traditions to raise consciousness of local issues, to reimagining the meanings of housework and envisioning women’s solidarity, they embraced small yet powerful acts of resistance and hope. 

《拒绝与希望》

那些微小的抵抗之举，又能为世界带来什么？

本展区作品既是拒绝的宣言，亦是希望的姿态。它们见证了艺术家如何直面时代的紧迫性——在全球性政治、社会与环境不公面前拒绝沉默，同时展现出更宏大的文化与社会变革愿景。

这些艺术家将女性主义置于更广阔的抗争脉络中——其根源可追溯至殖民主义、全球资本主义、环境恶化与财富分配不公的历史。她们的作品聚焦女性在政治社会生活中长期被忽视的参与，无论是通过非正式、经济或文化角色，并为边缘群体与贫困者发声。从借助手工艺与传统唤醒地方议题意识，到重构家务劳动的意义并构想女性团结，艺术家们拥抱这些微小却充满力量的抵抗与希望之举。

Penolakan dan Harapan

Dan apakah yang boleh ditawarkan tindakan penentangan “kecil” kepada dunia?Karya-karya dalam zon ini merupakan tindakan penolakan selari dengan isyarat harapan. Mereka menjadi saksi bagaimana para artis ini  menghadapi dengan keperluan mendesak pada zaman mereka, menolak untuk berdiam diri menghadapi ketidakadilan politik, sosial dan alam sekitar di peringkat global, sambil menyuarakan visi budaya dan sosial yang lebih luas.

Para artis ini menempatkan feminisme dalam perjuangan yang lebih luas, yang lahir daripada sejarah kolonialisme, kapitalisme global, kemerosotan alam sekitar dan pengagihan kekayaan yang tidak seimbang. Karya-karya mereka menumpukan kepada penyertaan wanita yang telah lama wujud tetapi sering diabaikan dalam kehidupan politik dan sosial, sama ada melalui peranan tidak formal, ekonomi, atau budaya, serta memperkuatkan suara golongan terpinggir dan kurang bernasib baik.Dari penggunaan kraftangan dan tradisi untuk meningkatkan kesedaran terhadap isu-isu tempatan, , hingga penafsiran semula makna kerja rumah dan membayangkan solidariti wanita,  mereka menegaskan bahawa tindakan penentangan dan harapan yang kecil sekalipun mampu membawa kesan yang signifikan.

மறுப்பு மற்றும் நம்பிக்கை

"சிறிய" எதிர்ப்புச் செயல்கள் உலகிற்கு என்ன திரும்ப வழங்கக்கூடும்?

இந்த மண்டலத்தில் உள்ள படைப்புகள் அனைத்தும் நம்பிக்கைக்கான சைகைகளைப் போலவே மறுப்புச் செயல்களாகவும் உள்ளன. உலக அளவில் அரசியல், சமூக மற்றும் சுற்றுச்சூழல் அநீதிகளை எதிர்கொள்வதில் மௌனத்தை மறுத்து, கலாச்சார மற்றும் சமூக மாற்றத்திற்கான பரந்த பார்வைகளை வெளிப்படுத்தும் அதே வேளையில், இந்தக் கலைஞர்கள் தங்கள் காலத்தின் அவசரநிலைகளில் எவ்வாறு ஈடுபட்டார்கள் என்பதற்கு அவை சாட்சியமளிக்கின்றன.

காலனித்துவம், உலகளாவிய முதலாளித்துவம், சுற்றுச்சூழல் சீரழிவு மற்றும் சமமற்ற செல்வ விநியோகம் ஆகியவற்றின் வரலாறுகளிலிருந்து பிறந்த பரந்த போராட்டங்களுக்குள் இந்தக் கலைஞர்கள் பெண்ணியத்தை நிலைநிறுத்தினர். முறைசாரா, பொருளாதார அல்லது பண்பாட்டுப் பணிப்பொறுப்புகள் மூலம் அரசியல் மற்றும் சமூக வாழ்க்கையில் பெண்களின் நீண்டகால ஆனால் கவனிக்கப்படாத பங்கேற்பை மையமாகக் கொண்ட அவர்களின் படைப்புகள், ஓரங்கட்டப்பட்டவர்களின் மற்றும் வறியவர்களின் குரல்களை பெருக்கின. உள்ளூர்ச் சிக்கல்கள் குறித்த விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த கைவினை மற்றும் மரபுகளுக்குத் திரும்புவது முதல், வீட்டு வேலைகளின் பொருள்களை மீளாய்வது மற்றும் பெண்களின் ஒற்றுமையைக் கற்பனை செய்வது வரை, அவர்கள் எதிர்ப்பு மற்றும் நம்பிக்கையின் சிறிய ஆனால் சக்திவாய்ந்த செயல்களைத் தழுவினர்.

Dolorosa Sinaga

(b. 1952, Indonesia)

Fear No Power

2003 
Bronze 

Collection of National Gallery Singapore
2025-00578 

A gagged woman stands before a wall, her hands clasped over her chest. What is she trying to tell us? After the fall of the New Order government in 1998, Dolorosa Sinaga used her art to amplify unacknowledged histories, including the experiences of female political prisoners like Sulami Djojoprawiro (1926–2002) and Carmel Budiardjo (1925–2021), detained without trial after the 1965 mass violence for their alleged affiliations with Gerakan Wanita Indonesia (Indonesian Women’s Movement) and the Communist Party of Indonesia (PKI). The work’s title, Fear No Power, acts as a call to courage, or a quiet mantra, for all who experience silencing., or a quiet mantra, for all who experience silencing.

多洛罗莎·西纳加

（1952年生于印度尼西亚）

《无惧权势》

2003年
青铜

新加坡国家美术馆馆藏
2025-00578 

一名被堵住嘴巴的女子伫立墙前，双手紧抱胸前。她试图向我们诉说什么？1998年新秩序政府垮台后，多洛罗莎·西纳加通过艺术创作揭示被掩盖的历史，包括苏拉米·乔乔普拉维罗 （1926–2002）和卡梅尔·布迪亚乔（1925–2021）等女性政治犯的遭遇。她们因被指控与印尼妇女运动组织及印尼共产党有联系，在1965年大规模暴力事件后未经审判即遭拘禁。作品标题《无惧权势》既是对所有遭受压制者的勇气呼唤，亦是他们心中静默的箴言。

Dolorosa Sinaga

(lahir 1952, Indonesia)

Fear No Power

2003
Gangsa

Koleksi Galeri Nasional Singapura
2025-00578

Seorang wanita yang mulutnya diikat berdiri di hadapan sebuah dinding, tangannya disilangkan di dada.Apakah yang cuba dia sampaikan?? Selepas kejatuhan kerajaan Orde Baru pada 1998, Dolorosa Sinaga menggunakan seni beliau untuk memperluas kisah-kisah yang tidak diakui, termasuk pengalaman tahanan politik wanita seperti Sulami Djojoprawiro (1926–2002) dan Carmel Budiardjo (1925–2021), yang ditahan tanpa perbicaraan selepas keganasan besar-besaran 1965 kerana didakwa mempunyai kaitan dengan Gerakan Wanita Indonesia dan Parti Komunis Indonesia (PKI). Tajuk karya ini, Fear No Power, berfungsi sebagai seruan keberanian atau mantera senyap bagi mereka yang mengalami penindasan dan pembisuan.

டோலோரோசா சினாகா

(பிறப்பு 1952, இந்தோனேசியா)

அதிகாரமற்ற பயம்

2003
வெண்கலம்

சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூடத்தின் திரட்டு
2025-00578

1998 ஆம் ஆண்டு புதிய ஒழுங்கு அரசாங்கத்தின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு, டோலோரோசா சினாகா தனது கலையைப் பயன்படுத்தி அங்கீகரிக்கப்படாத வரலாறுகளை விரிவுபடுத்தினார், இதில் சுலாமி ஜோஜோப்ராவிரோ (1926–2002) மற்றும் கார்மல் புடியார்ட்ஜோ (1925–2021) போன்ற பெண் அரசியல் கைதிகளின் அனுபவங்களும் அடங்கும், இந்தோனேசியப் பெண்கள் இயக்கம் மற்றும் இந்தோனேசியக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (PKI) ஆகியவற்றுடன் தொடர்பு கொண்டிருந்ததாகக் கூறப்படும் அவர்கள் 1965 பொதுமக்கள் வன்முறைக்குப் பிறகு விசாரணையின்றி தடுத்து வைக்கப்பட்டனர். இந்தப் படைப்பின் தலைப்பு, "அதிகாரமற்ற பயம்", அமைதியை அனுபவிக்கும் அனைவருக்கும் தைரியத்திற்கான அழைப்பாக அல்லது அமைதிக்கான மந்திரமாகச் செயல்படுகிறது.

Nirmala Dutt

(b. 1941, Malaysia; d. 2016, Malaysia)

Do Not Log Carelessly Lest Misfortune Befall You

1990
Acrylic on canvas

Collection of Singapore Art Museum
P-1329

In the late 1980s, Nirmala Dutt focused on the ecological threats posed by intensive logging of Sarawak’s rainforests, spurred by the discovery of the economic potential of exporting its tropical hardwood. The Penan, an indigenous nomadic group, erected barricades to resist logging, a non-violent way of asserting their land rights and protecting their ancestral lands and traditional ways of life. In Do Not Log Carelessly Lest Misfortune Befall You, Dutt adapts traditional Penan weaving and combines it with images of Penan women and children to highlight the ecological and cultural damage caused by so-called progressive nation-building projects.  

尼尔玛拉·杜特

（1941年生于马来西亚，2016年逝于马来西亚）

《勿妄伐林，免招祸患》

1990年
丙烯画布

新加坡美术馆馆藏
P-1329

1980年代末，尼尔玛拉·杜特聚焦沙捞越雨林因热带硬木出口经济价值被发掘而遭受的过度砍伐所带来的生态威胁。作为游牧民族的原住民部族巴南人通过搭建路障以非暴力方式抗争伐木活动，以此捍卫土地权益，守护祖传领地与传统生活方式。在《勿妄伐林，免招祸患》中，杜特借鉴巴南传统编织技艺，融入巴南妇女儿童的形象，揭示所谓进步的国家建设项目所造成的生态与文化破坏。

Nirmala Dutt

(b. 1941, Malaysia; m. 2016, Malaysia)

Jangan Menebang Dengan Sembarangan Agar Tidak Mendatangkan Malapetaka Kepadamu

1990
Akrilik di atas kanvas

Koleksi Muzium Seni Singapura
P-1329

Pada akhir 1980-an, Nirmala Dutt menumpukan perhatian kepada ancaman ekologi yang ditimbukan oleh penebangan hutan hujan Sarawak secara intensif, yang dicetuskan oleh penemuan potensi ekonomi eksport kayu keras tropika. Orang Penan, sebuah kumpulan peribumi nomad, mendirikan penghalang untuk menentang penebangan, suatu bentuk tindakan bukan keganasan untuk menegaskan hak tanah mereka serta melindungi tanah nenek moyang dan cara hidup tradisional mereka.. Dalam karya Do Not Log Carelessly Lest Misfortune Befall You, Dutt menyesuaikan tenunan tradisional Penan dan menggabungkannya dengan imej wanita dan kanak-kanak Penan untuk menonjolkan kerosakan ekologi dan budaya yang disebabkan oleh projek-projek pembangunan negara yang dianggap progresif.

நிர்மலா தத்

(பிறப்பு 1941, மலேசியா; இறப்பு 2016, மலேசியா) 

உங்களுக்குக் கெடுவாய்ப்பு ஏற்படாதிருக்க, கவனக்குறைவாக மரம் வெட்டாதீர்கள்

1990
கித்தானில் அக்ரிலிக்

சிங்கப்பூர் கலை அரும்பொருளகத்தின் திரட்டு
P-1329

1980களின் பிற்பகுதியில், சரவாக்கின் மழைக்காடுகளைத் தீவிரமாக வெட்டி எடுப்பதால் ஏற்படும் சுற்றுச்சூழல் அச்சுறுத்தல்கள் குறித்து நிர்மலா தத் கவனம் செலுத்தினார். வெப்பமண்டல மரங்களை ஏற்றுமதி செய்வதன் மூலமாக ஈட்டப்படும் பொருளாதார ஆற்றலைக் கண்டுபிடித்ததன் மூலம் இது தூண்டப்பட்டது. பூர்வீக நாடோடிக் குழுவான பெனான், மரம் வெட்டுவதைத் தடுக்க தடுப்புகளை அமைத்தனர், இது அவர்களின் நில உரிமைகளை உறுதிப்படுத்துவதற்கும் அவர்களின் மூதாதையர் நிலங்கள் மற்றும் பாரம்பரிய வாழ்க்கை முறைகளைப் பாதுகாப்பதற்கும் ஒரு வன்முறையற்ற வழியாகும். 'உங்களுக்குக் கெடுவாய்ப்பு ஏற்படாதிருக்க, கவனக்குறைவாக மரம் வெட்டாதீர்கள்' என்ற புத்தகத்தில் தத், பாரம்பரிய பெனான் நெசவைத் தழுவி, முற்போக்கான தேசத்தைக் கட்டும் திட்டங்கள் என்று அழைக்கப்படும் திட்டங்களால் ஏற்படும் சுற்றுச்சூழல் மற்றும் கலாச்சாரச் சேதத்தை எடுத்துக்காட்டுவதற்காக பெனான் பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளின் படங்களையும் இணைக்கிறார்.

Imelda Cajipe Endaya

(b. 1949, Philippines) 

Sa Plantsahan ni Marra (At Marra’s Ironing Board)

1992 
Painted sculpture, furniture wood, welded wire and plaster-bonded cloth with textiles, dried banana leaves and paint 

Collection of National Gallery Singapore
2020-00651

Words on cloth:
TAO RIN NAMAN / HINDI ROBOT O / BASAHAN, HINDI/KASEROLA O/KUBETA/HINDI PANAGINIP/NA WALANG ISIP/ O IMAHEN NA/HAHABULIN/SA LUMILIPAD/NA ULAP/BABAE KAMI  

(ALSO HUMAN, NOT ROBOTS, NOR RAGS; NOT CASSEROLES
NOR TOILET BOWLS
NOT MINDLESS DREAMS
NOR IMAGES CHASED IN NEBULAE
WE ARE WOMEN)

Sa Plantsahan ni Marra depicts a headless, limbless woman in baro’t saya (Filipiniana dress) at an ironing station, the iron’s cord looped ominously around her neck. A checked patadyong textile, associated with the working and farming class, rests over her shoulder, while the cloth on her ironing board is inscribed with Marra P. L. Lanot’s poem “Babae Kami” (We are Women). Through layered symbols of domestication and domesticity, the artist highlights the confinement of Filipinas to roles of mother, wife or domestic helper. The work reflects her deepening engagement with the struggles of migrant workers, shaped by labour export policies initiated in the 1970s to address unemployment and bolster the economy.

伊梅尔达·卡希佩·恩达亚

（1949年生于菲律宾）

《玛拉的熨衣板前》

1992年
彩绘雕塑，家具木材、焊接金属丝与石膏粘合布料，含纺织品、干香蕉叶及颜料

新加坡国家美术馆馆藏
2020-00651

布面文字：
TAO RIN NAMAN / HINDI ROBOT O / BASAHAN, HINDI/KASEROLA O/KUBETA/HINDI PANAGINIP/NA WALANG ISIP/ O IMAHEN NA/HAHABULIN/SA LUMILIPAD/NA ULAP/BABAE KAMI 

（同为人类，非机器人，亦非破布；非砂锅
亦非马桶
非无意识的梦境
亦非星云中追逐的幻影
我们是女人）

《玛拉的熨衣板前》描绘身穿巴罗特萨雅（菲律宾传统裙装）的无头无肢女性伫立熨衣板前，电熨斗的电源线如凶兆般缠绕其颈。女性肩头搭着象征劳动阶层的格纹帕塔迪翁布料，而熨衣板上的布料则印着玛拉·PL·拉诺特的诗作《我们是女性》。通过层层叠叠的驯化与家务符号，艺术家凸显了菲律宾女性被禁锢于母亲、妻子或家政帮工角色的困境。作品映射出她对劳工抗争的深刻关注——这种抗争源于1970年代为解决失业问题、振兴经济而启动的劳务输出政策。

Imelda Cajipe Endaya

(lahir 1949, Filipina)

Sa Plantsahan ni Marra (Di Meja Seterika Marra)

1992
Arca lukisan, kayu perabot, dawai kimpalan dan kain yang disatukan dengan plaster bersama tekstil, daun pisang kering dan cat

Koleksi Galeri Nasional Singapura
2020-00651

Kata-kata pada kain:

TAO RIN NAMAN / HINDI ROBOT O / BASAHAN, HINDI/KASEROLA O/KUBETA/HINDI PANAGINIP/NA WALANG ISIP/ O IMAHEN NA/HAHABULIN/SA LUMILIPAD/NA ULAP/BABAE KAMI  

(JUGA MANUSIA, BUKAN ROBOT, MAHUPUN LEMBARAN KAIN; BUKAN KASROL MAHUPUN MANGKUK TANDAS BUKAN IMPIAN TANPA FIKIRAN MAHUPUN IMEJ YANG DICARI DALAM NEBULA KAMI ADALAH WANITA)

At Marra’s Ironing Board menggambarkan sosok wanita tanpa kepala dan anggota badan yang memakai baro’t saya (pakaian Filipiniana) di sebuah stesen seterika, dengan kord seterika melingkar mengancam di lehernya. Kain patadyong berpetak, yang dikaitkan dengan kelas pekerja dan petani, diletakkan di atas bahunya, manakala kain di papan seterikanya bertulis puisi Marra PL. Lanot “Babae Kami” (Kami Wanita). Melalui simbol berlapis mengenai pemasyarakatan dan kehidupan rumah tangga, artis ini menekankan kekangan pembatasan wanita Filipina kepada peranan sebagai ibu, isteri atau pembantu rumah. Karya ini mencerminkan penglibatan mendalam artis  terhadap perjuangan pekerja migran, yang dibentuk oleh dasar penghantaran buruh yang  dilaksanakan pada tahun 1970-an untuk menangani pengangguran dan mengukuhkan ekonomi.

இமெல்டா காஜிபே எண்டயா

(பிறப்பு 1949, பிலிப்பைன்ஸ்)

மர்ராவின் இஸ்திரிப் பலகையில்

1992
வண்ணம் பூசப்பட்ட சிற்பம், மரச்சாமான்கள் செய்யும் மரம், பற்றவைக்கப்பட்ட கம்பி மற்றும் சாந்தால் இணைக்கப்பட்ட துணி, உலர்ந்த வாழை இலைகள் மற்றும் வண்ணப்பூச்சு

சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூடத்தின் திரட்டு
2020-00651

துணியிலுள்ள வார்த்தைகள்:
நாங்களும் மனிதர்கள்தாம், ரோபோக்கள் அல்ல, கந்தல்கள் அல்ல; சூடுகாப்புத் தட்டுகள் அல்ல
கழிப்பறை கிண்ணங்கள் அல்ல
மனமற்ற கனவுகள் அல்ல
மேகமூட்டத்தில் துரத்தப்படும் படங்கள் அல்ல
நாங்கள் பெண்கள்

'மர்ராவின் இஸ்திரி பலகையில்', ஓர் இஸ்திரி நிலையத்தில் பரோட் சாயா (பிலிப்பைன்ஸ் உடை) அணிந்த தலையில்லாத, கைகால்கள் இல்லாத ஒரு பெண் உருவம் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது, இரும்புக் கயிறு அவள் கழுத்தில் அச்சுறுத்தும் வகையில் சுழன்றுள்ளது. உழைக்கும் மற்றும் விவசாய வர்க்கத்துடன் தொடர்புடைய ஒரு செதுக்கப்பட்ட பட்டாடியோங் துணி, அவளுடைய தோளில் உள்ளது, அதே நேரத்தில் அவளுடைய இஸ்திரிப் பலகையில் உள்ள துணியில் மர்ரா பிஎல் லானோட்டின் கவிதை "பாபே காமி" (நாங்கள் பெண்கள்). பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. வீட்டுப் பழக்கம் மற்றும் வீட்டு வேலையின் அடுக்கு அடையாளங்கள் மூலம், பிலிப்பைன் பெண்கள் தாய், மனைவி அல்லது வீட்டு உதவியாளர் வேடங்களில் அடைத்து வைக்கப்பட்டிருப்பதை ஓவியர் எடுத்துக்காட்டுகிறார். வேலையின்மையை நிவர்த்தி செய்வதற்கும் பொருளாதாரத்தை மேம்படுத்துவதற்கும் 1970 களில் தொடங்கப்பட்ட தொழிலாளர் ஏற்றுமதிக் கொள்கைகளால் வடிவமைக்கப்பட்ட புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் போராட்டங்களுடனான அவரது ஆழமான ஈடுபாட்டை இப்படைப்பு பிரதிபலிக்கிறது. 

Amanda Heng, Twardzik Ching Chor Leng, Vincent Twardzik Ching

Amanda Heng 
(b. 1951, Singapore) 
Twardzik Ching Chor Leng 
(b. 1974, Singapore) 
Vincent Twardzik Ching 
(b. 1970, Canada)

Home Service
2003
Single-channel video, 4:3 aspect ratio, colour and sound (stereo), 27 min, aprons, service billboard and reproduction
Collection of the artists 

In 2003, Amanda Heng and her collaborators Twardzik Ching Chor Leng and Vincent Twardzik Ching set up the Home Service Agency, a business offering domestic services in exchange for reflective dialogues about the value of domestic work. The artists serviced over 20 homes in four months— many belonging to fellow artists and friends— and the processes, exchanges and promotional materials are re-presented here. Motivated by the increasing reliance on domestic workers in Singapore, the project was intended to prompt personal reflections on the social and cultural values of household labour.

This work was first presented in The HouseWORK Project at the SG Private Banking Gallery, Alliance Française de Singapour.

王良吟, Twardzik Ching Chor Leng, Vincent Twardzik Ching

王良吟
（1951年生于新加坡）
Twardzik Ching Chor Leng 
（1974年生于新加坡）
Vincent Twardzik Ching 
（1970年生于加拿大）

《家政服务》
2003年

单频道视频，4:3画面比例，彩色有声（立体声），27分钟，附围裙、服务告示牌及复制品  
艺术家自藏

2003年，王良吟与合作者Twardzik Ching Chor Leng 和Vincent Twardzik Ching共同创立“家政服务社”，通过提供家政服务，换取关于家务劳动价值的反思性对话。四个月间，艺术家团队为逾20户家庭提供服务——其中多为艺术同行与友人。本展重现了服务过程、交流互动及宣传物料。该项目源于新加坡日益依赖家政劳动力的现状，旨在引发公众对家务劳动社会文化价值的个人反思。

Amanda Heng, Twardzik Ching Chor Leng, Vincent Twardzik Ching

Amanda Heng
(lahir 1951, Singapura)
Twardzik Ching Chor Leng
(lahir 1974, Singapura)
Vincent Twardzik Ching
(lahir 1970, Kanada)

Home Service
2003
Video saluran tunggal, nisbah aspek 4:3, warna dan bunyi (stereo), 27 minit, apron, papan tanda perkhidmatan dan penghasilan semula
Koleksi artis

Pada tahun 2003, Amanda Heng dan rakan kolaborasinya Twardzik Ching Chor Leng dan Vincent Twardzik Ching menubuhkan Home Service Agency, sebuah perniagaan yang menawarkan perkhidmatan domestik dengan pertukaran dialog reflektif mengenai nilai kerja rumah tangga. Para artis menyediakan perkhidmatan di lebih 20 rumah dalam tempoh 4 bulan—banyak daripadanya milik rakan artis dan kenalan—dan proses, pertukaran serta bahan promosi dipamerkan semula di sini.Didorong oleh peningkatan kebergantungan terhadap pekerja domestik di Singapura, projek ini bertujuan untuk mendorong refleksi peribadi mengenai nilai sosial dan budaya kerja rumah tangga.

அமண்டா ஹெங், ட்வார்ட்ஜிக் சிங் சோர் லெங், வின்சென்ட் ட்வார்ட்ஜிக் சிங்

அமண்டா ஹெங்
(பிறப்பு 1951, சிங்கப்பூர்)
ட்வார்ட்ஜிக் சிங் சோர் லெங்
(பிறப்பு 1974, சிங்கப்பூர்)
வின்சென்ட் ட்வார்ட்ஜிக் சிங்
(பிறப்பு  1970, கனடா)

வீட்டுச் சேவை
2003
ஒற்றை-ஒளிவழி காணொளி, 4:3 தோற்ற விகிதம், நிறம் மற்றும் ஒலி (ஸ்டீரியோ), 27 நிமிடங்கள், மாரணி துணி, சேவை விளம்பரப் பலகை மற்றும் மறுஉருவாக்கம்
கலைஞர்களின் திரட்டு

2003 ஆம் ஆண்டில், அமண்டா ஹெங் மற்றும் அவரது கூட்டுப்பணியாளர்களான ட்வார்ட்ஜிக் சிங் சோர் லெங் மற்றும் வின்சென்ட் ட்வார்ட்ஜிக் சிங் ஆகியோர் வீட்டுச் சேவை வழங்கும் நிறுவனத்தை அமைத்தனர், இது வீட்டு வேலைகளின் மதிப்பு பற்றிய பிரதிபலிப்பு உரையாடல்களுக்கு ஈடாக வீட்டுச் சேவைகளை வழங்கும் ஒரு வணிகமாகும். கலைஞர்கள் 4 மாதங்களில் 20க்கும் மேற்பட்ட வீடுகளுக்கு சேவை செய்தனர் - அவற்றில் பல சக கலைஞர்கள் மற்றும் நண்பர்களுக்குச் சொந்தமானவை - செயல்முறைகள், பரிமாற்றங்கள் மற்றும் விளம்பரப் பொருள்கள் இங்கே மீண்டும் வழங்கப்படுகின்றன. சிங்கப்பூரில் வீட்டுப் பணியாளர்களை நம்பியிருப்பதன் மூலம் உந்துதல் பெற்ற இந்தத் திட்டம், வீட்டுப் பணியாளரின் சமூக மற்றும் கலாச்சார மதிப்புகள் குறித்த தனிப்பட்ட பிரதிபலிப்புகளைத் தூண்டுவதை நோக்கமாகக் கொண்டது.

Imagining Otherwise

Sometimes artistic practice is not only about making art but also about the less visible things like writing, teaching, or creating spaces where ideas, stories, jokes, aspirations, indignation and wisdom can be shared. What potential might collectivism and solidarity hold?

Many of these artists engaged in collective work, grounded in ethics of care, friendship, collaboration and continuous self-critique. Working without hierarchy, they declared faith in women’s capacity to make a difference differently, creating spaces where women could act as agents of change, informed by fluid and varied notions of subjectivity.

The photographs and ephemeral materials presented here, alongside artworks, illuminate the affective and intellectual registers generated through the collective work of these artists. From small-scale workshops to regional and international exchanges, they emphasise the cosmopolitan networks often obscured by art history’s strong attachment to national narratives. They also foreground the less visible forms of labour—teaching, organising, archiving, publishing and writing—that underscore women’s critical role in shaping art worlds.  

另辟想象

艺术实践有时不仅关乎创作本身，更涉及那些隐而不显的维度——写作、教学，或是营造共享思想、故事、笑语、理想、愤懑与智慧的空间。那么，集体主义与团结精神又蕴藏着怎样的潜力？

这些艺术家有许多投身集体创作，并扎根于关怀伦理、友谊纽带、协作精神与持续的自我审视。在无等级的工作模式中，她们宣示对女性以独特方式改变世界的信念，创造出让女性成为变革主体的空间——这些空间植根于流动多变的女性主体性观念。

此处呈现的摄影作品、临时性材料与艺术创作，共同映照出艺术家集体实践中孕育的情感与智性维度。从小型工作坊到区域及国际交流，她们凸显了艺术史因过度执着于国家叙事而常被遮蔽的国际化网络。同时，她们将那些隐形的劳动形式——教学、组织、档案整理、出版与写作——置于前台，彰显女性在塑造艺术世界中不可或缺的关键作用。

Bayangkan Secara Berbeza

Kadang-kadang amalan seni bukan sahaja tentang penghasilan karya, tetapi juga tentang aspek-aspek yang kurang kelihatan seperti menulis, mengajar, atau mewujudkan ruang di mana idea, cerita, gurauan, aspirasi, rasa tidak puas hati dan kebijaksanaan boleh dikongsi. Apakah potensi yang boleh ditawarkan oleh kolektivisme dan solidariti?

Ramai daripada artis ini terlibat dalam kerja kolektif, yang berasaskan etika penjagaan, persahabatan, kerjasama dan kritikan diri yang berterusan. Bekerja tanpa hierarki, mereka menyatakan kepercayaan terhadap kebolehan wanita untuk membuat perubahan secara berbeza, mewujudkan ruang di mana wanita dapat dapat berperanan sebagai ejen perubahan, berpandu oleh konsep subjektiviti wanita yang fleksibel dan pelbagai.

Fotografi dan bahan sementara yang dipamerkan di sini, bersama-sama dengan karya seni, menerangi dimensi emosi dan intelektual yang terhasil melalui kerja kolektif artis-artis ini.  Daripada bengkel berskala kecil hingga pertukaran serantau dan antarabangsa, karya-karya ini menekankan rangkaian kosmopolitan yang sering tersembunyi akibat kecenderungan sejarah seni yang terlalu menekankan naratif nasional. Ia juga menonjolkan bentuk-bentuk kerja yang kurang kelihatan—mengajar, menganjur, mengarkib, menerbit dan menulis—yang menegaskan peranan kritikal wanita dalam membentuk dunia seni.

வேறுவகையில் கற்பனை செய்தல்

சில நேரங்களில் ஓவியப் பயிற்சி என்பது ஓவியத்தை உருவாக்குவது மட்டுமன்று, எழுதுதல், கற்பித்தல் அல்லது கருத்துகள், கதைகள், நகைச்சுவைகள், பேரார்வங்ககள், கோபங்கள் மற்றும் ஞானத்தைப் பகிர்ந்து கொள்ளக்கூடிய இடங்களை உருவாக்குதல் போன்ற குறைவாகக் காணக்கூடிய விஷயங்களைப் பற்றியதும் ஆகும். கூட்டுத்தன்மையும் ஒற்றுமையையும் என்ன ஆற்றலைக் கொண்டிருக்கக் கூடும்?

இவ்வோவியர்களில் பலர், அக்கறை, நட்பு, ஒத்துழைப்பு மற்றும் தொடர்ச்சியான தம்திறனாய்வுரை ஆகியவற்றின் நெறிமுறைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட கூட்டுப் பணிகளில் ஈடுபட்டனர். படிநிலை இல்லாமல் பணியாற்றி, வேறுபட்ட வகையில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் பெண்களின் திறன் மீது நம்பிக்கையை அறிவித்தனர், பெண்கள் மாற்றத்தின் முகவர்களாகச் செயல்படக்கூடிய இடங்களை உருவாக்கினர், பெண்ணின் அகநிலை பற்றிய நிலையுருவற்ற மற்றும் மாறுபட்ட கருத்துகளால் தகவல் பெற்றனர்.

இங்கு வழங்கப்படும் புகைப்படங்கள் மற்றும் தற்காலிகப் பொருள்கள், கலைப்படைப்புகளுடன் சேர்ந்து, இவ்வோவியர்களின் கூட்டுப் பணியின் மூலம் உருவாக்கப்பட்ட உணர்ச்சிநிறைந்த மற்றும் அறிவுசார் பதிவேடுகளை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகின்றன. சிறிய அளவிலான பட்டறைகள் முதல் பிராந்திய மற்றும் சர்வதேசப் பரிமாற்றங்கள் வரை, ஓவிய வரலாற்றின் தேசியக் கதைகள் மீதான வலுவான பற்றுதலால் பெரும்பாலும் மறைக்கப்படும் உலகளாவிய வலையமைப்புகளை அவை வலியுறுத்துகின்றன. கலை உலகங்களை வடிவமைப்பதில் பெண்களின் முக்கியப் பங்கை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டும் கற்பித்தல், ஒழுங்கமைத்தல், காப்பகப்படுத்துதல், வெளியீடு மற்றும் எழுத்து போன்ற குறைவாகவே காணக்கூடிய உழைப்பு வடிவங்களையும் அவை முன்னிலைப்படுத்துகின்றன.

Recalibrating Traditions of Thai Buddhist Murals

When Phaptawan Suwannakudt’s father, Thai mural painter Paiboon Suwannakudt (Tan Kudt), died in 1982, she was 22 and she assumed leadership of her father’s workshop to complete a high-profile mural commission for the Bangkok Peninsula Hotel. This was a significant break in tradition that challenged the hierarchies of gender and age within the male-dominated environment of temple painting. For the next 15 years, she led her own workshop, working alongside her siblings and former members of her father’s workshop on large-scale projects in Buddhist temples, hotels and government offices across Thailand. At a time when demand for mural painting of Thai Buddhist narratives was in decline, Phaptawan not only sustained the practice but mentored a new generation of painters, preserving and advancing the tradition. While she may have surpassed her father in exhibitions and works produced, her reputation within the world of Thai Buddhist mural painting remains tethered to his legacy and she continues to be best known as her father’s daughter.

Unless otherwise stated, all reproductions are digitised by National Gallery Singapore Library & Archive, with kind permission from Phaptawan Suwannakudt. © Phaptawan Suwannakudt

重构泰国佛教壁画的传统

1982年，在帕普塔万·苏万纳库特22岁时，身为泰国壁画家的父亲派蓬·苏万纳库特（坦库特）去世。她接管了父亲的工作室，完成了一项为曼谷半岛酒店创作的备受瞩目的壁画委托。此举构成对传统的重大突破，在男性主导的寺庙绘画体系中，对既定的性别与年龄层级结构提出了实质性的挑战。此后十五年间，她带领工坊成员，包括亲兄弟姐妹及父亲工坊的原班人马，在泰国各地的佛寺、酒店及政府机构承接大型项目。在泰国佛教叙事壁画需求衰退的时期，帕普塔万不仅延续了这项艺术实践，更培养了新一代画家，促成了该传统的传承与发展。尽管她在展览规模与作品产量上超越了父亲，但在泰国佛教壁画界，她的声誉仍与父亲的传承紧密相连，人们至今仍主要将她视为其父之女。

除特别说明外，所有复制品均由新加坡国家美术馆图书馆及档案馆经帕塔万·苏万纳库特女士授权进行数字化处理。© 帕塔万·苏万纳库特

Merekalibrasi Tradisi Mural Buddha Thai

Apabila bapa Phaptawan Suwannakudt, pelukis mural Thai Paiboon Suwannakudt (Tan Kudt), meninggal dunia pada tahun 1982 ketika  beliauberusia 22 tahun, beliau mengambil alih kepimpinan bengkel bapanya untuk menyiapkan komisen mural berprofil tinggi untuk Hotel Bangkok Peninsula. Ini merupakan satu  perlanggarantradisi yang signifikan yang mencabar hierarki jantina dan umur dalam persekitaran lukisan kuil yang didominasi oleh lelaki. Selama 15 tahun berikutnya, beliau mengetuai bengkel miliknya sendiri, bekerja bersama adik-beradik dan bekas ahli bengkel bapanya dalam projek berskala besar di kuil Buddha, hotel dan pejabat kerajaan di seluruh Thailand. Pada masa permintaan untuk lukisan mural naratif Buddha Thai menurun, Phaptawan bukan sahaja mengekalkan amalan tersebut tetapi juga membimbing generasi baru pelukis, sekali  gus memelihara dan memajukan tradisi itu. Walaupun  beliau mungkin telah mengatasi bapanya dalam pameran dan hasil karya yang dihasilkan, reputasinya dalam dunia lukisan mural Buddha Thai masih terikat dengan legasinya dan  beliauterus dikenali terutamanya sebagai anak perempuan bapanya.

Kecuali dinyatakan sebaliknya, semua salinan telah didigitalkan oleh Perpustakaan & Arkib Galeri Nasional Singapura, dengan kebenaran baik daripada Phaptawan Suwannakudt. © Phaptawan Suwannakudt

'தாய்' (Thai) பௌத்தச் சுவரோவியங்களின் மரபுகளை மீளாய்வு செய்தல்

1982 ஆம் ஆண்டு, ஃபாப்டவான் சுவன்னகுட்டின் (Phaptawan Suwannakudt) தந்தையான 'தாய்' (Thai) சுவரோவியம் தீட்டுநரான பைபூன் சுவன்னகுட் (Paiboon Suwannakudt) (டான் குட்) தனது 22 வயதில் இறந்தபோது, ​​'பாங்காக் பெனில்சுலா ஹோட்டலுக்கான உயர்தரச் சுவரோவியம் வரைதலுக்கான பணியாணையைச் செய்துமுடிக்க தனது தந்தையின் பணிமனைக்குத் தலைமையேற்றார். கோயில் ஓவியங்கள் வரைவதிலிருந்த ஆணாதிக்கச் சூழலில் பாலினம் மற்றும் வயது ஆகியவற்றின் படிநிலைகளை எதிர்த்த மரபில் இஃது ஒரு குறிப்பிடத்தக்க திருப்புமுனையாகும். அடுத்த 15 ஆண்டுகளுக்கு, அவர் தனது சொந்தப் பணிமனையை வழிநடத்தினார், தாய்லாந்து முழுவதும் புத்தக் கோவில்கள், தங்கு விடுதிகள் மற்றும் அரசு அலுவலகங்களில் பெரிய அளவிலான திட்டப்பணிகளில் தனது உடன்பிறப்புகள் மற்றும் தனது தந்தையின் பணிமனையின் முன்னாள் உறுப்பினர்களுடன் இணைந்து பணியாற்றினார். 'தாய்' பௌத்தக் கதைகளின் சுவரோவியத் தீட்டலுக்கான தேவை குறைந்து கொண்டிருந்த நேரத்தில், பப்தவான் அப்பயிற்சிமுறையைத் தக்கவைத்துக் கொண்டது மட்டுமல்லாமல், புதிய தலைமுறை ஓவியர்களுக்கு வழிகாட்டியாகவும், மரபைப் பாதுகாத்து முன்னேற்றவும் உதவினார். கண்காட்சிகள் மற்றும் படைப்புகளில் அவர் தனது தந்தையை மிஞ்சியிருக்கலாம் என்றாலும், 'தாய்' பௌத்தச் சுவரோவிய உலகில் அவரது நற்பெயர் அவரது மரபுடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது, மேலும் அவர் தனது தந்தையின் மகள் என்று தொடர்ந்து அறியப்படுகிறார்.

வேறுவிதமாகக் கூறப்படாவிட்டால், அனைத்து மறுவுருவாக்கங்களும் சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூட நூலகம் & காப்பகத்தால், பப்டவான் சுவன்னகுட்டின் அன்பான அனுமதியுடன் மின்னிலக்க மயமாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. © பப்டவான் சுவன்னகுட்

Nirmala Dutt

(b. 1941, Malaysia; d. 2016, Malaysia)

Statement ll (Impressions of Life in Squatter Areas)  
1975
Photographic essay
Collection of National Gallery Singapore
2025-00559 

In 1973, prompted by newspaper reports, Nirmala Dutt began documenting squatter communities along Jalan Damansara near her home in Kuala Lumpur that were being displaced by new residential developments. Over the course of more than a decade, she created the Statement series, combining photography, news clippings and written texts to record their precarious living conditions. For Dutt, they represented a “microscopic sample” of a wider landscape of poverty, inequity and environmental degradation. Statement ll (Impressions of Life in Squatter Areas) focuses on the living conditions and children at Mile 4, urging viewers to question their own attitudes towards prevailing notions of progress. Her sustained engagement with these communities affirmed her conviction that art should reflect social realities.

尼尔玛拉·杜特

（1941年生于马来西亚；2016年卒于马来西亚）

《陈述·二（棚户区生活印象）》
1975年
摄影随笔
新加坡国家美术馆馆藏
2025-00559 

1973年，受报纸报道启发，尼尔玛拉·达特开始记录住家附近，白沙罗路沿线因新建住宅项目而被迫迁离的棚户区社群。十余年间，她创作了《陈述》系列作品，通过摄影、新闻剪报与文字记录这些社区的艰辛生存状态。对杜特而言，这些影像堪称贫困、不公与环境恶化等社会现象的“显微样本”。《陈述·二》聚焦四英里区的居住环境与那里的儿童们，促使观者反思自身对所谓“进步”观念的认知。她对这些社区的持续关注，印证了其艺术应反映社会现实的创作信念。

Nirmala Dutt

(l. 1941, Malaysia; m. 2016, Malaysia)

Pernyataan ll (Impresi Kehidupan di Kawasan Penempatan Haram)
1975
Esei fotografi
Koleksi Galeri Nasional Singapura
2025-00559

Pada tahun 1973, dipacu oleh laporan akhbar, Nirmala Dutt mula mendokumentasikan komuniti penempatan haram di sepanjang Jalan Damansara berhampiran rumahnya yang sedang dipindahkan oleh pembangunan akibat perumahan baru. Sepanjang lebih daripada satu dekad, beliau mencipta siri Pernyataan, menggabungkan fotografi, kliping berita dan teks bertulis untuk merekodkan keadaan hidup mereka yang tidak menentu. Bagi Dutt,  komunitimewakili "sampel mikroskopik" bagi landskap yang lebih luas mengenai kemiskinan, ketidakadilan dan kemerosotan alam sekitar. Pernyataan II memberi tumpuan kepada keadaan hidup dan kanak-kanak di Mile 4, mendorong penonton untuk mempersoalkan sikap mereka sendiri terhadap konsep kemajuan yang sedia ada.. Penglibatannya yang berterusan dengan komuniti ini menegaskan keyakinannya bahawa seni harus mencerminkan realiti sosial.

நிர்மலா தத்

(பிறப்பு 1941, மலேசியா; இறப்பு. 2016, மலேசியா)

அறிக்கை ll (நிலப்பரப்புப் பகுதிகளில் வாழ்க்கையின் பதிவுகள்)
1975

புகைப்படக் கட்டுரை
சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூடத் திரட்டு
2025-00559

1973 ஆம் ஆண்டு, செய்தித்தாள் அறிக்கைகளால் தூண்டப்பட்டு, நிர்மலா தத் தனது வீட்டிற்கு அருகிலுள்ள ஜாலான் டாமன்சாராவில் உள்ள குடியேற்றச் சமூகங்களை ஆவணப்படுத்தத் தொடங்கினார், அவை புதிய குடியிருப்புக் கட்டுமானங்களால் இடம்பெயர்ந்தன. பத்தாண்டுகளுக்கும் மேலாக, புகைப்படம் எடுத்தல், செய்தித் துணுக்குகள் மற்றும் எழுதப்பட்ட நூல்களை இணைத்து அவர்களின் ஆபத்தான வாழ்க்கை நிலைமைகளைப் பதிவு செய்தார். தத்துக்கு, அவை வறுமை, சமத்துவமின்மை மற்றும் சுற்றுச்சூழல் சீரழிவு ஆகியவற்றின் பரந்த நிலப்பரப்பின் "நுண்ணிய மாதிரியை" பிரதிநிதித்துவப்படுத்தின. அறிக்கைகள் II, மைல் 4-இல் உள்ள வாழ்க்கை நிலைமைகள் மற்றும் குழந்தைகள் மீது கவனம் செலுத்துகிறது, பார்வையாளர்கள் முன்னேற்றம் குறித்த தங்கள் சொந்த அணுகுமுறைகளைக் கேள்விக்குள்ளாக்க வலியுறுத்துகிறது. இந்தச் சமூகங்களுடனான அவரது தொடர்ச்சியான ஈடுபாடு கலையானது சமூக இயல்புகளைப் பிரதிபலிக்க வேண்டும் என்ற அவரது நம்பிக்கையை உறுதிப்படுத்தியது.

Womanifesto

Established in 1997, Womanifesto is an independent collective supporting women’s artistic practices by fostering international exchange and initiating a wide range of programmes to promote artistic forms and engage with local communities, materials and ways of life. From the outset, Womanifesto was like a living laboratory, generating a fluid, experimental atmosphere where ideas could develop freely in response to the shifting needs and life experiences of its members.

Operating through friendship, hospitality and a non-hierarchical structure, Womanifesto brought together a wide network of practitioners. Varsha Nair and Nitaya Ueareeworakul were its most active organisers, with Jamilah Preenun Nana and Phaptawan Suwannakudt later joining in some projects. Between 1997 and 2008, it hosted biennial exhibitions, residencies, web-based projects and gatherings, sometimes realised with minimum financial support. Over the years, Nitaya and Varsha have assembled the Womanifesto Archive, supplemented by documents offered by participating artists. In 2023, Nitaya opened Baan Womanifesto in Udon Thani, the collective’s first permanent space for projects and engagement with the local community. Both Amanda Heng and Phaptawan credit the collective with enabling their practices and networks to grow.

Unless otherwise stated, all reproductions are digitised by Asia Art Archive, with kind permission from Womanifesto. (www.womanifesto.com) © Womanifesto Archive

《Womanifesto》

成立于1997年的Womanifesto是一个独立团体，致力于通过促进国际交流并发起各类项目来支持女性艺术实践。这些项目旨在推广艺术形式，并与当地社区、材料及生活方式建立联系。自创立之初，Womanifesto便如同一个活生生的实验室，营造出流动而实验性的氛围，让思想能够自由发展，以回应成员不断变化的需求与生活体验。

该组织以友谊、包容与非等级制为运作基石，汇聚了广泛的实践者网络。瓦尔莎·奈尔与尼塔雅·乌埃里沃拉库尔是最活跃的组织者，而贾米拉·普里努·娜娜与帕普塔万·苏万纳库特后来也参与了部分项目。1997至2008年间，该团体以极少资金支持举办双年展、驻留项目、网络企划及聚会活动。尼塔雅与瓦尔莎历年整理的《女性宣言档案》（Womanifesto Archive）中，收录了参与艺术家提供的补充文献。2023年，妮塔雅在乌隆他尼开设Baan Womanifesto ，这是该团体首个永久性空间，用于开展项目并深化社区互动。王良吟与帕普塔万均认为，正是这个团体促成了她们艺术实践与人脉网络的拓展。

除非另有说明，所有复制品均由亚洲艺术档案馆经Womanifesto授权进行数字化处理。（www.womanifesto.com）© Womanifesto Archive

Womanifesto

Ditubuhkan pada tahun 1997, Womanifesto ialah sebuah kolektif bebas yang menyokong amalan seni wanita dengan memupuk pertukaran antarabangsa dan memulakan pelbagai program untuk mempromosikan bentuk seni serta berinteraksi dengan komuniti tempatan, bahan, dan cara hidup. Sejak penubuhannya, Womanifesto t berfungsi sebagai sebuah makmal hidup,mewujudkan suasana yang dinamik dan eksperimental di mana idea dapat berkembang secara bebas selaras dengan keperluan dan pengalaman hidup para ahlinya yang sentiasa berubah..

Berlandaskan persahabatan, hospitaliti dan struktur bukan hierarki, Womanifesto  menghimpunkanrangkaian luas pengamal seni merentas disiplin. Varsha Nair dan Nitaya Ueareeworakul merupakan penganjurutama , dengan Jamilah Preenun Nana dan Phaptawan Suwannakudt kemudian menyertai beberapa projek. Antara 1997 dan 2008, kolektif ini menganjurkan pameran bienal/dwitahunan, residensi, projek berasaskan web  sertaperhimpunansering kali direalisasikan dengan sokongan kewangan yang terhad . Sepanjang tahun-tahun tersebut, Nitaya dan Varsha telah menyusun Arkib Womanifesto, yang yang turut diperkaya dengan dokumen yang disumbangkan oleh para artis yang mengambil bahagian.. Pada tahun 2023, Nitaya membuka Baan Womanifesto di Udon Thani, ruang tetap pertama kolektif ini untuk projek dan  penglibatandengan komuniti tempatan. Baik Amanda Heng mahupun Phaptawan mengiktiraf Womanifesto sebagai sebuah platform yang memperkukuh dan memperluas amalan serta rangkaian profesional mereka

Kecuali dinyatakan sebaliknya, semua penggandaan telah didigitalkan oleh Asia Art Archive, dengan kebenaran daripada Womanifesto. (www.womanifesto.com) © Arkib Womanifesto

Womanifesto

1997 ஆம் ஆண்டு நிறுவப்பட்ட Womanifesto என்பது சர்வதேசப் பரிமாற்றத்தை வளர்ப்பதன் மூலமும், கலை வடிவங்களை ஊக்குவிப்பதற்கும் உள்ளூர்ச் சமூகங்கள், பொருள்கள் மற்றும் வாழ்க்கை முறைகளுடன் ஈடுபடுவதற்கும் பரந்த அளவிலான திட்டங்களைத் தொடங்குவதன் மூலமும் பெண்களின் ஓவியப் பயிற்சிமுறைகளை ஆதரிக்கும் சார்பற்ற கூட்டமைப்பாகும். தொடக்கத்திலிருந்தே, Womanifesto ஓர் உயிருள்ள ஆய்வகத்தைப் போல இருந்தது, உறுப்பினர்களின் மாறிவரும் தேவைகள் மற்றும் வாழ்க்கை அனுபவங்களுக்கு ஏற்ப கருத்துகள் கட்டுப்பாடின்றி வளரக்கூடிய ஒரு நிலையுருவற்ற நிலையிலான, ஆய்வுச் சூழலை உருவாக்கியது.

நட்பு, விருந்தோம்பல் மற்றும் படிநிலையற்ற அமைப்பு என்ற முறையில் செயல்படும் 'Womanifesto', பரந்த அளவிலான பயிற்சியாளர்களை ஒன்றிணைத்தது. வர்ஷா நாயர் (Varsha Nair) மற்றும் நிதாயா உயரீவோரகுல் (Nitaya Ueareeworakul) ஆகியோர் அதன் மிகவும் சுறுசுறுப்பான அமைப்பாளர்களாக இருந்தனர், ஜமிலா ப்ரீனுன் நானா (Jamilah Preenun Nana) மற்றும் பப்தவான் சுவன்னகுட் (Phaptawan Suwannakudt) ஆகியோர் பின்னர் சில திட்டப்பணிகளில் இணைந்தனர். 1997 மற்றும் 2008 க்கு இடையில், இஃது ஈராண்டுமுறைக் கண்காட்சிகள், ஆய்வுமுயற்சிக் காலங்கள், இணைய அடிப்படையிலான திட்டப்பணிகள் மற்றும் கூட்டங்களை நடத்தியது, சில நேரங்களில் குறைந்தபட்ச நிதி உதவியுடன் செயல்படுத்தப்பட்டது. பல ஆண்டுகளாக முயன்று, நிதாயாவும் வர்ஷாவும் 'Womanifesto' காப்பகத்தை உருவாக்கியதோடு, பங்கேற்கும் ஓவியர்களால் வழங்கப்பட்ட ஆவணங்களைக் கூடுதலாகச் சேர்த்தனர். 2023 ஆம் ஆண்டில், நிடாயா. உடோன் தானியில் (Udon Thani) Baan Womanifesto-வைத் திறந்தார், இஃது உள்ளூர்ச் சமூகத்துடனான திட்டப்பணிகள் மற்றும் ஈடுபாட்டிற்கான கூட்டு முயற்சியின் முதல் நிரந்தர இடமாகும். அமண்டா ஹெங் (Amanda Heng) மற்றும் பப்டவான் (Phaptawan) இருவரும் தங்கள் பயிற்சிமுறைகள் மற்றும் வலைத்தொடர்புகள் வளர உதவியதற்காக இக்கூட்டு முயற்சியைப் பாராட்டுகிறார்கள்.

வேறுவிதமாகக் கூறப்படாவிட்டால், அனைத்து மறுவுருவாக்கங்களும் ஆசியக் கலைக் காப்பகத்தால், Womanifesto-வின் அன்பான அனுமதியுடன் மின்னிலக்க மயமாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. © Womanifesto Archive (www.womanifesto.com)

Women in the Arts Singapore

In 1999, Amanda Heng began assembling an archive of women’s art portfolios from her studio in Singapore with the help of artist-lecturer Saraswati Gramich. This initiative grew into Women In The Arts Singapore (WITAS; est. 2000), the first women’s art collective in Singapore. Inspired by her participation in international women’s art exchanges such as Womanifesto, and her observation of the lack of support for women in Singapore, WITAS became a platform for dialogue and connection. Heng chose not to formally register WITAS, deliberately avoiding conventional hierarchies—such as chairpersons, accountants, secretaries and committee members—which she felt were “contradictory to the ideas of having a women’s group, which is precisely about providing another alternative way of working.” With a fluid group of collaborators, it supported women’s professional development through archival and documentation efforts, its website and WITALK—a series of cross-disciplinary talks and research exchanges—establishing itself as a nexus for local and international artists, curators, lecturers, stage actors and writers.

Unless otherwise stated, all reproductions are digitised by National Gallery Singapore Library & Archive, with kind permission from Amanda Heng. © Amanda Heng

《新加坡女性艺术家联盟》

1999年，在艺术家兼讲师萨拉斯瓦蒂·格拉米奇的协助下，王良吟开始于新加坡工作室着手建立女性艺术作品档案库。这项计划逐步发展为新加坡首个女性艺术团体——新加坡女性艺术家联盟（WITAS，创立于2000年）。WITAS受 Womanifesto 等国际女性艺术交流活动启发，并注意到新加坡女性艺术家缺乏支持的现状，成为对话与联结的平台。王良吟选择不正式注册WITAS，刻意规避主席、会计、秘书及委员等传统层级架构，因为她认为这“与女性团体理念相悖，后者恰恰旨在提供另一种运作模式”。这个流动性协作团体通过档案整理、文献记录、官方网站及跨学科讲座研究交流项目“WITALK”，持续支持女性职业发展，逐渐成为连接本地与国际艺术家、策展人、讲师、舞台演员及作家的枢纽。

除非另有说明，所有复制品均由新加坡国家美术馆图书馆及档案馆经王良吟恩授权进行数字化处理。© 王良吟

Wanita dalam Seni Singapura

Pada tahun 1999, Amanda Heng mula menghimpunkan arkib portfolio seni wanita dari studionya di Singapura dengan bantuan artis-pensyarah Saraswati Gramich. Usaha ini berkembang menjadi Women In The Arts Singapore (WITAS; ditubuhkan pada 2000), kolektif seni wanita pertama di Singapura.  Diinspirasikan oleh penyertaannya dalam pertukaran seni wanita antarabangsa seperti Womanifesto, serta pengamatannya terhadap kekurangan sokongan bagi wanita di Singapura, WITAS berperanan sebagai sebuah platform untuk dialog dan jalinan hubungan. Heng memilih untuk tidak mendaftarkan WITAS secara rasmi, dengan sengaja mengelakkan hierarki konvensional—seperti pengerusi, akauntan, setiausaha dan ahli jawatankuasa—yang dirasakannya “bercanggah dengan idea memiliki sebuah kumpulan wanita, yang sebenarnya bertujuan menawarkan satu cara bekerja yang alternatif.” “.” Dengan kumpulan kolaborator yang fleksibel,  WITAS menyokong pembangunan profesional wanita melalui usaha pengarkiban dan dokumentasi, laman webnya dan WITALK—siri ceramah dan pertukaran penyelidikan merentas disiplin—menjadikannya sebagai pusat bagi artis, kurator, pensyarah, pelakon pentas dan penulis tempatan dan serta antarabangsa.

Kecuali dinyatakan sebaliknya, semua reproduksi telah didigitalkan oleh Perpustakaan & Arkib Galeri Nasional Singapura, dengan  kebenaran baik daripada Amanda Heng. © Amanda Heng

சிங்கப்பூரில் கலைத்துறையில் பெண்கள்

1999 ஆம் ஆண்டில், அமண்டா ஹெங் (Amanda Heng), ஓவியர்-விரிவுரையாளர் சரஸ்வதி கிராமிச்சின் (Saraswati Gramich) உதவியுடன் சிங்கப்பூரில் உள்ள தனது படைப்பகத்திலிருந்து பெண்களின் ஓவியத் தொகுவைகளின் காப்பகத்தை ஒன்று சேர்க்கத் தொடங்கினார். இம்முயற்சி சிங்கப்பூரின் முதல் பெண்கள் கலைக் கூட்டமைப்பான 'சிங்கப்பூரில் கலைத்துறையில் பெண்கள்' (WITAS; தோற்றம்: 2000) அமைப்பாக வளர்ந்தது. இது சிங்கப்பூரில் முதல் பெண்கள் கலைக் கூட்டமைப்பு ஆகும். Womanifesto போன்ற சர்வதேசப் பெண்கள் கலைப் பரிமாற்றங்களில் அவர் பங்கேற்று அதனால் ஈர்க்கப்பட்டதாலும், சிங்கப்பூரில் பெண்களுக்கு ஆதரவு இல்லாததைக் கவனித்ததாலும் அவர் அம்முயற்சியில் ஈடுபட்டார், WITAS உரையாடல் மற்றும் இணைப்புக்கான ஒரு தளமாக மாறியது. ஹெங், WITAS-ஐ முறையாகப் பதிவு செய்யாமலிருக்க முடிவு செய்தார். தலைவர்கள், கணக்காளர்கள், செயலாளர்கள் மற்றும் குழு உறுப்பினர்கள் போன்ற வழக்கமான படிநிலைகளை வேண்டுமென்றே தவிர்த்து வந்தார். அவை "பெண்களின் குழுவைக் கொண்டிருப்பதற்கான கருத்துகளுக்கு முரணானவை என்றும், அது துல்லியமாக மற்றொரு மாற்று வேலை வழியை வழங்குவது பற்றியது" என்றும் அவர் உணர்ந்தார். பன்னிலை ஒத்துழைப்பாளர்களின் குழுவுடன் சேர்ந்து காப்பகப்படுத்தல் மற்றும் ஆவணப்படுத்தல் முயற்சிகள், அதன் இணையத்தளம் ஆகியவற்றின் மூலம்பெண்களின் தொழில்முறை வளர்ச்சியை அது ஆதரித்தது, WITALK எனும் தொடர்ச்சியான குறுக்கு-துறைசார் பேச்சுக்கள் மற்றும் ஆராய்ச்சிப் பரிமாற்றங்கள் - உள்ளூர் மற்றும் சர்வதேச ஓவியர்கள், காப்பாளர்கள், விரிவுரையாளர்கள், மேடை நடிகர்கள் மற்றும் எழுத்தாளர்களுக்கான தொடர்பு இணைப்பாகத் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொண்டது.

வேறுவிதமாகக் கூறப்படாவிட்டால், அனைத்து மறுவுருவாக்கங்களும் சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூட நூலகம் & காப்பகத்தால், அமெண்டா ஹெங்கின் அன்பான அனுமதியுடன் மின்னிலக்க மயமாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. © அமெண்டா ஹெங்

Imelda Cajipe Endaya

(b. 1949, Philippines) 

Left to right: 
Juan Luna and Paz Paterno 
2004
Oil, acrylic, watercolour, and collage of silkscreen and crochet on arches paper
Collection of Amaryllis T. Torres

Juan Luna and Pacita Abad
2004
Oil, acrylic and collage on paper

Juan's ‘Spoliarium’ and Agnes' ‘Carcass Cornucopia’
2004
Oil, acrylic and collage on paper

Juan's ‘Spoliarium’ and Alma's ‘Lipad Suso Lipad’ (Juan's ‘Spoliarium’ and Alma's ‘Flying Breasts’)
2004
Oil, acrylic and collage on textile

Collection of National Gallery Singapore
2025-00589 | 2025-00587 | 2025-00588

These collages belong to the series Conversations on the Spoliarium and Women’s Work (2004), which reconsiders women’s place in Philippine art history. By juxtaposing silkscreen reproductions of Juan Luna’s Spoliarium (1884)—celebrated as a national masterpiece —with imagery in the signature artistic styles of Philippine women, Imelda Cajipe Endaya highlights the gendered hierarchies in art-historical narratives. This series, she reflects: “is a discourse on male art, normatively referred to as masterpiece, and women’s art and craft which have largely remained invisible in art history until very recent times. Women artists work with paint, words, images, embroidery, weaving, clay, and crafts, and often have no illusion that they are creating masterpieces.” The works here honour Paz Paterno (1867–1914), Pacita Abad (b. 1946–2004), Agnes Arellano (b. 1949) and Alma Quinto (b. 1961).

伊梅尔达·卡希佩·恩达亚

（1949年生于菲律宾）

从左至右：
《胡安·卢纳与帕兹·帕特诺》
2004年
油画、丙烯、水彩及丝网印刷与钩针拼贴于阿尔什纸
阿玛丽莉斯·T·托雷斯收藏

《胡安·卢纳与帕西塔·阿巴德》
2004年
油画、丙烯与拼贴于纸本

《胡安的《拾荒者》与阿格尼斯的《尸骸丰饶角》》
2004年
油画、丙烯与拼贴于纸本

胡安的《拾荒者》与阿尔玛的《飞吧，乳房》
2004年
油画、丙烯与拼贴于织物

新加坡国家美术馆馆藏
2025-00589 | 2025-00587 | 2025-00588

本系列探讨男性艺术作为艺术史中的规范典范，与女性艺术及手工艺之间的差异；后者直至近年才逐渐被纳入艺术史的视野。

这些拼贴作品属于《论〈拾荒者〉与女性劳动》（2004）系列的一部分，主要重新审视女性在菲律宾艺术史中的地位。伊梅尔达·卡希佩·恩达亚将胡安·卢纳的《拾荒者》（1884）——被誉为国家杰作的丝网印刷复制品——与菲律宾女性艺术家的创作风格并置，凸显了艺术史叙事中的性别等级制度。她反思道：“本系列探讨男性艺术作为艺术史中的规范典范，与女性艺术及手工艺的差异；后者直至近年才逐渐被纳入艺术史的视野。女性艺术家运用颜料、文字、图像、刺绣、编织、陶土及手工艺创作，且往往不曾幻想自己能创作出杰作。” 在此展出的作品向帕兹·帕特诺（1867–1914年）、帕西塔·阿巴德（1946–2004年）、阿格尼斯·阿雷利亚诺（1949年生）和阿尔玛·昆托（1961年生）致敬。

Imelda Cajipe Endaya

(lahir 1949, Filipina)

Dari kiri ke kanan:
Juan Luna dan Paz Paterno
2004
Minyak, akrilik, cat air, dan kolaj silkskrin dansulamanpada kertas lengkungan
Koleksi Amaryllis T. Torres)

Juan Luna dan Pacita Abad
2004
Minyak, akrilik dan kolaj pada kertas

‘Spoliarium’ Juan dan ‘Carcass Cornucopia’ Agnes
2004
Minyak, akrilik dan kolaj pada kertas

‘Spoliarium’ Juan dan ‘Lipad Suso Lipad’ Alma (‘Spoliarium’ Juan dan ‘Payudara Terbang’ Alma)
2004
Minyak, akrilik dan kolaj pada tekstil

Koleksi Galeri Nasional Singapura
2025-00589 | 2025-00587 | 2025-00588

Kolaj-kolaj ini tergolong dalam siri Perbualan tentang Spoliarium dan Karya Wanita (2004), yang  meneliti semula kedudukan wanita dalam sejarah seni Filipina. Dengan  menempatkansemula reproduksi silkskrin Spoliarium karya Juan Luna (1884)—yang diiktiraf sebagai karya agung kebangsaan—n bersama imej dalam gaya seni artis wanita Filipina, Imelda Cajipe Endaya menonjolkan hierarki jantina dalam naratif sejarah seni. Menurut beliau, siri ini “merupakan wacana mengenai seni lelaki, yang secara normatif dianggap sebagai karya agung, dan seni serta kraftangan wanita yang kebanyakannya tidak kelihatan dalam sejarah seni sehingga baru-baru ini.  Artis wanita bekerja dengan cat, kata-kata, imej, sulaman, tenunan, tanah liat, dan kraftangan, dan sering kali tidak memiliki ilusi bahawa mereka sedang  menghasilkan karya agung.” Karya-karya di sini menghormati Paz Paterno (1867–1914), Pacita Abad (1946–2004), Agnes Arellano (lahir 1949) dan Alma Quinto (lahir 1961).

இமெல்டா காஜிபே எண்டயா

(பிறப்பு 1949, பிலிப்பைன்ஸ்)

இடமிருந்து வலமாக:
ஜுவான் லூனா மற்றும் பாஸ் பட்டர்னோ
2004

arches தாளில் எண்ணெய், அக்ரிலிக், நீர் வண்ணம் மற்றும் பட்டுத்திரையும் குரோஷேவும் சேர்ந்த பல்பொருள் தொகுப்பு
அமரில்லிஸ் டி. டோரஸின் திரட்டு
ஜுவான் லூனா மற்றும் பாசிட்டா அபாத்
2004

காகிதத்தில் எண்ணெய், அக்ரிலிக் மற்றும் பல்பொருள் தொகுப்பு
ஜுவானின் ‘ஸ்போலியாரியம்’ மற்றும் ஆக்னஸின் ‘கார்காஸ் கார்னுகோபியா’
2004

காகிதத்தில் எண்ணெய், அக்ரிலிக் மற்றும் பல்பொருள் தொகுப்பு
ஜுவானின் ‘ஸ்போலியாரியம்’ மற்றும் அல்மாவின் ‘பறக்கும் மார்பகங்கள்’
2004

ஜவுளியில் எண்ணெய், அக்ரிலிக் மற்றும் பல்பொருள் தொகுப்பு
சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூடத்தின் திரட்டு
2025-00589 | 2025-00587 | 2025-00588

இந்தப் பல்பொருட்தொகுப்புப் படங்கள் பிலிப்பைன்ஸ் கலை வரலாற்றில் பெண்களின் இடத்தை மீளாய்வு செய்யும் "ஸ்போலியாரியம் மற்றும் பெண்களின் படைப்பு" (2004) என்ற தொடரைச் சேர்ந்தவை. தேசத்தின் தலைசிறந்த படைப்பாகக் கொண்டாடப்படும் ஜுவான் லூனாவின் ஸ்போலியாரியத்தின் (1884) பட்டுத்திரை மறுஉருவாக்கங்களை பிலிப்பைன்ஸ் பெண் கலைஞர்களின் கலைப் பாணிகளில் படங்களுடன் இணைத்து, இமெல்டா கஜிப் எண்டயா, கலை வரலாற்று விவரிப்புகளில் பாலின படிநிலைகளை எடுத்துக்காட்டுகிறார். இந்தத் தொடரை அவர், "ஆண் கலைப்படைப்பே வழக்கமாக தலைசிறந்த படைப்பு என்று குறிப்பிடப்படுகிறது, அண்மைக் காலம் வரை கலை வரலாற்றில் பெரும்பாலும் கண்ணுக்குத் தெரியாததாக உள்ள பெண்களின் கலைப்படைப்பு மற்றும் கைவினை பற்றிய ஒரு சொற்பொழிவு" என்று கூறுகிறார். “பெண் கலைஞர்கள் வண்ணப்பூச்சு, வார்த்தைகள், படங்கள், தையல்வேலைப்பாடுகள், நெசவு, களிமண் மற்றும் கைவினைப்பொருட்களுடன் வேலை செய்கிறார்கள், மேலும் அவர்கள் தலைசிறந்த படைப்புகளை உருவாக்குகிறார்கள் என்ற மாயையை பெரும்பாலும் அனுபவிப்பதில்லை”, என்கிறார். இங்குள்ள படைப்புகள் பாஸ் பேட்டர்னோ (1867-1914), பசிடா அபாட் (பி. 1946-2004), ஆக்னஸ் அரேலானோ (பி. 1949) மற்றும் அல்மா குயின்டோ (பி. 1961) ஆகியோரைக் கௌரவிக்கின்றன.

Kasibulan (Women in the Arts and Emerging Consciousness)

KASIBULAN (Kababaihan sa Sining at Bagong Sibol na Kamalayan) is a feminist art collective co-founded in 1987 by Imelda Cajipe Endaya, Ida Bugayong, Brenda Fajardo, Ana Fer and Julie Lluch. Its emergence coincided with the flourishing of women’s groups in the Philippines, like PILIPINA (est. 1981) and Gabriela (est. 1984), in the aftermath of the Marcos dictatorship, when calls for women’s unity and political participation intensified. KASIBULAN sought to transform art by foregrounding women’s positions and perspectives, long suppressed in masculine narratives of nation-building and artistic production. Refusing frameworks of dominance and competition, the group organises informal gatherings, exhibitions and workshops, extending their reach to wider communities. As a collective, KASIBULAN regards the Babaylan—the pre-colonial spiritual priestess and healer—as a feminist model and draws from indigenous knowledge and traditions to inform contemporary struggles for justice, agency and the affirmation of women’s creative power.

Unless otherwise stated, all reproductions are from the Collection of KASIBULAN, archived in Ateneo Library of Women’s Writing, Rizal Library, Ateneo de Manila University. Digitised by National Gallery Singapore Library & Archive, with kind permission from the copyright holder. © KASIBULAN

《KASIBULAN（女性艺术与新兴意识）》

KASIBULAN（Kababaihan sa Sining at Bagong Sibol na Kamalayan）是由伊梅尔达·卡希佩·恩达亚、伊达·布加永、布伦达·法哈多、安娜·费尔和朱莉·卢克于1987年共同创立的女性主义艺术团体。该团体诞生于马科斯独裁政权瓦解后菲律宾女性组织蓬勃发展的时期，与PILIPINA（1981年成立）和加Gabriela（1984年成立）等组织同期兴起，当时呼吁女性团结与政治参与的声浪日益高涨。KASIBULAN致力于通过凸显长期被国家建设与艺术创作中的男性叙事所压抑的女性立场与视角来革新艺术。该团体摒弃支配与竞争的框架，通过组织非正式聚会、展览及工作坊，将影响力延伸至更广泛的社区。作为一个集体，KASIBULAN将殖民前期的女祭司与治疗师“巴巴伊兰”奉为女性主义典范，汲取本土知识与传统智慧，为当代争取正义、主体性及女性创造力认同的斗争提供思想养分。

除特别说明外，所有复制品均源自KASIBULAN收藏，现存于马尼拉雅典耀大学黎刹图书馆女性写作馆藏部。经版权所有者授权，由新加坡国家美术馆图书馆及档案馆完成数字化处理。© KASIBULAN

Kasibulan (Wanita dalam Seni dan Kesedaran yang Muncul)

KASIBULAN (Kababaihan sa Sining at Bagong Sibol na Kamalayan) adalah sebuah kolektif seni feminis yang diasaskan bersama pada tahun 1987 oleh Imelda Cajipe Endaya, Ida Bugayong, Brenda Fajardo, Ana Fer dan Julie Lluch. Kemunculannya seiring dengan berkembangnya kumpulan wanita di Filipina, seperti PILIPINA (ditubuhkan 1981) dan Gabriela (ditubuhkan 1984), selepas kejatuhan pemerintahan diktator Marcos, ketika seruan untuk perpaduan wanita dan penyertaan politik semakin kuat.  KASIBULAN berusaha mengubah landskap seni dengan mengangkat posisi dan perspektif wanita—yang sekian lama diketepikan dalam naratif maskulin tentang pembinaan negara dan penghasilan seni.Menolak kerangka dominasi dan persaingan, kumpulan ini menganjurkan pertemuan santai, pameran dan bengkel, sambil  memperluas jangkauan mereka kepada komuniti yang lebih pelbagai Sebagai kolektif, KASIBULAN melihat Babaylan—pendeta penyembuh zaman pra-kolonial—sebagai model feminis, dan terus merujuk kepada pengetahuan serta tradisi pribumi untuk memperkasa perjuangan kontemporari bagi keadilan, agensi dan pengiktirafan terhadap kekuatan kreatif wanita.
Kecuali dinyatakan sebaliknya, semua reproduksi adalah daripada Koleksi KASIBULAN, yang diarkibkan di Perpustakaan Penulisan Wanita Ateneo, Perpustakaan Rizal, Universiti Ateneo de Manila. Telah didigitalkan oleh Perpustakaan & Arkib Galeri Nasional Singapura, dengan kebenaran daripada pemegang hak cipta. © KASIBULAN

Kasibulan (கலைகளிலும், வளர்ந்து வரும் உணர்விலும் பெண்கள்)

KASIBULAN என்பது 1987 ஆம் ஆண்டு இமெல்டா காஜிப் எண்டயா (Imelda Cajipe Endaya), இடா புகாயோங் (Ida Bugayong), பிரெண்டா ஃபஜார்டோ (Brenda Fajardo), அனா ஃபெர் (Ana Fer) மற்றும் ஜூலி லுச் (Julie Lluch) ஆகியோரால் இணைந்து நிறுவப்பட்ட ஒரு பெண்ணியக் கலைக் கூட்டமைப்பு ஆகும். பிலிப்பைன்ஸில் பிலிபினா (1981 இல் நிறுவப்பட்டது) மற்றும் கேப்ரியெலா (1984 இல் நிறுவப்பட்டது) போன்ற பெண்கள் குழுக்களின் வளர்ச்சியும் இதன் தோற்றமும் ஒரே காலத்தில் நடந்தன, மார்கோஸின் (Marcos) சர்வாதிகார ஆட்சிக்குப் பிறகு, பெண்களின் ஒற்றுமை மற்றும் அரசியல் பங்கேற்புக்கான அழைப்புகள் தீவிரமடைந்தன. தேசத்தைக் கட்டியெழுப்புதல் மற்றும் கலைப்படைப்பு உற்பத்தியில் ஆண்கள் சார்ந்த கதைகளில் நீண்ட காலமாக அடக்கப்பட்ட பெண்களின் நிலைப்பாடுகள் மற்றும் கண்ணோட்டங்களை முன்னிலைப்படுத்துவதன் மூலம் கலையை மாற்ற KASIBULAN முயன்றது. ஆதிக்கம் மற்றும் போட்டியின் கட்டமைப்புகளை மறுத்து, இக்குழு முறைசாராக் கூட்டங்கள், கண்காட்சிகள் மற்றும் பட்டறைகளை ஏற்பாடு செய்து, பரந்த சமூகங்களுக்குத் தங்கள் அணுகலை விரிவுபடுத்துகிறது. ஒரு கூட்டமைப்பாக, KASIBULAN, காலனித்துவத்திற்கு முந்தைய ஆன்மீகப் பாதிரியார் மற்றும் குணப்படுத்துபவரான பாபாய்லனை (Babaylan) ஒரு பெண்ணிய மாதிரியாகக் கருதுகிறது, மேலும் நீதி, முகமை மற்றும் பெண்களின் படைப்பு சக்தியின் உறுதிப்பாட்டிற்கான சமகாலப் போராட்டங்களைத் தெரிவிக்க பூர்வீக அறிவு மற்றும் மரபுகளிலிருந்து ஊக்கம் பெறுகிறது.

வேறுவிதமாகக் கூறப்படாவிட்டால், அனைத்து மறுவுருவாக்கங்களும் KASIBULAN திரட்டிலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை, அவை Ateneo Library of Women’s Writing, Rizal Library, Ateneo de Manila University-இல் காப்பகப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. பதிப்புரிமைதாரரின் அன்பான அனுமதியுடன், சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூடத்தின் நூலகம் & காப்பகத்தால் மின்னிலக்கமாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. © KASIBULAN.

An Invitation to the People’s Veranda of Garuda

Since the early 1990s, Dolorosa Sinaga has opened her home as a space for refuge and dialogue. It began with the Full Moon Discussions— monthly gatherings to discuss pressing issues in art, culture and politics— when critical discourse was tightly regulated under the New Order regime. This forum was renamed People's Veranda of Garuda (Beranda Rakyat Garuda) in 2014 and is presently located between her home and her studio, Somalaing Art Studio (est. 1987), reflecting the proximities of artmaking and politics in her lifeworld.

Sinaga enjoys hosting, facilitating conversations and preparing meals for her guests, acts of radical hospitality that have enabled meaningful conversations and connections on wide-ranging subjects from art festivals and conferences to environmental concerns. Her open-house policy has attracted artists, grassroots activists, architects, political exiles, filmmakers, pianists, anthropologists and historians—an interdisciplinary network through which knowledge, stories and shared struggles circulate across diverse communities.

Unless otherwise stated, all reproductions are courtesy of Somalaing Art Studio. © Dolorosa Sinaga

《加鲁达人民露台的邀约》

自1990年代初，多洛罗莎·西纳加便将家宅开放，作为庇护与对话的空间。在当时新秩序政权对批判性言论实施严密管控的时期，她发起了每月一次的“满月讨论会”，探讨艺术、文化与政治紧迫议题。2014年，这个讲讨论会更名为“迦楼罗人民露台”（Beranda Rakyat Garuda），现位于其住宅与1987年创立的Somalain Art Studio之间，映照出艺术创作与政治实践在她生活世界中的紧密交织。

西纳加热衷于接待宾客、主持对话并亲手烹饪餐食。这种极致的待客之道促成了跨越艺术节、学术会议至环境议题等广泛领域的深度交流。其开放式接待理念吸引了艺术家、草根活动家、建筑师、政治流亡者、电影人、钢琴家、人类学家及历史学家等各界人士，形成跨学科网络，使知识、故事与共同抗争在多元社群间自由流转。

除特别说明外，所有作品复制品均由Somalaing Art Studio提供。© 多洛罗莎·西纳加

Sebuah Jemputan ke Beranda Rakyat Garuda

Sejak awal 1990-an, Dolorosa Sinaga telah membuka rumahnya sebagai ruang perlindungan dan  perbincangan. Ia bermula dengan Diskusi Bulan Purnama—pertemuan bulanan untuk membincangkan isu-isu penting dalam seni, budaya dan politik—pada ketika wacana kritikal dikawal ketat di bawah rejim Orde Baru. Forum ini dinamakan semula Beranda Rakyat Garuda pada 2014 dan kini terletak di antara rumahnya dan studionya, Somalaing Art Studio (ditubuhkan pada 1987), mencerminkan  hubungan rapatantara pembuatan seni dan politik dalam kehidupan seharian beliau.

Sinaga gemar menjadi tuan rumah, memudahcara perbualan dan menyediakan hidangan untuk para tetamu—tindakan hospitaliti radikal yang telah menggalakkan pertukaran pandangan dan jalinan hubungan bermakna. Diskusi ini merangkumi pelbagai topik, daripada festival seni dan persidangan hinggalah isu-isu berkaitan alam sekitar. Polisi rumah terbuka beliau telah menarik artis, aktivis akar umbi, arkitek, pelarian politik, pembuat filem, pemain piano, ahli antropologi dan ahli sejarah—satu rangkaian antara disiplin di mana pengetahuan, cerita dan perjuangan bersama beredar merentasi komuniti yang pelbagai.

Kecuali dinyatakan sebaliknya, semua reproduksi  telah diperolehdengan kebenaran Somalaing Art Studio. © Dolorosa Sinaga

கருடா மக்கள் இல்லத்தின்' தாழ்வாரத்துக்கு வருமாறு ஓர் அழைப்பு

1990களின் முற்பகுதியிலிருந்து, டோலோரோசா சினாகா (Dolorosa Sinaga) தனது வீட்டை அடைக்கலம் மற்றும் உரையாடலுக்கான இடமாகத் திறந்து வைத்துள்ளார். இது முழு நிலவுக் கலந்துரையாடல்களுடன் தொடங்கியது - அவை கலை, பண்பாடு மற்றும் அரசியலில் உள்ள அழுத்தமான சிக்கல்களைப் பற்றிக் கலந்துரையாடும் மாதாந்திரக் கூட்டங்கள் ஆகும். புதிய ஒழுங்கு ஆட்சியின் கீழ் விமர்சனச் சொற்பொழிவுகள் இறுக்கமாக ஒழுங்குபடுத்தப்பட்டபோது அவை நடத்தப்பட்டன. இம்மன்றம் 2014 ஆம் ஆண்டில் 'கருடா மக்கள் இல்லத்தின் தாழ்வாரம்' (Beranda Rakyat Garuda) என மறுபெயரிடப்பட்டது. இது தற்போது அவரது வீட்டிற்கும் அவரது படைப்பகமான சோமலைங் (Somalaing) ஓவியப் படைப்பகத்திற்கும் (1987 இல் நிறுவப்பட்டது) இடையில் அமைந்துள்ளது, இஃது அவரது வாழ்க்கை உலகில் கலை உருவாக்கம் மற்றும் அரசியலின் அருகாமையைப் பிரதிபலிக்கிறது.

சினாகா தனது விருந்தினர்களுக்கு விருந்தளிப்பது, உரையாடல்கள் நிகழ்த்த உதவுவது மற்றும் உணவு தயாரிப்பது போன்ற தீவிர விருந்தோம்பல் செயல்களை விரும்புகிறார். கலை விழாக்கள் மற்றும் மாநாடுகள் முதல் சுற்றுச்சூழல் கவலைகள் வரை, பரந்த அளவிலான தலைப்புகளில் பொருளுள்ள உரையாடல்கள் மற்றும் தொடர்புகளைச் செயல்படுத்தும் இத்தீவிர விருந்தோம்பல் செயல்கள் அவருக்கு மகிழ்ச்சியைத் தருகின்றன. அவரது திறந்த-இல்லக் கொள்கை ஓவியர்கள், அடித்தள ஆர்வலர்கள், கட்டடக் கலைஞர்கள், நாடுகடத்தப்பட்ட அரசியலர்கள், திரைப்படக் கலைஞர்கள், பியானோ கலைஞர்கள், மானுடவியலாளர்கள் மற்றும் வரலாற்றாசிரியர்களை ஈர்த்துள்ளது - பல்வேறு சமூகங்களிடையே அறிவு, கதைகள் மற்றும் பகிரப்பட்ட போராட்டங்கள் பரவும் ஓர் இடைநிலை வலையமைப்பாகத் திகழ்ந்துள்ளது.

வேறுவிதமாகக் கூறப்படாவிட்டால், அனைத்து மறுவுருவாக்கங்களும் சோமலைங் ஓவியப் படைப்பகத்தின் நல்லுதவியால் ஆக்கப்பட்டவை. © டோலோரோசா சினாகா.

Dolorosa Sinaga

(b. 1952, Indonesia)

Concise History of Mass Murdered of 1965 in Indonesia
2015
Fibreglass resin with copper-colour coating
Collection of National Gallery Singapore
2025-00579

An aggrieved woman lies collapsed atop a coffin, mourning those buried within the hollow of a book, which bears this work’s title. Concise History of Mass Murdered of 1965 in Indonesia commemorates the victims and families affected by the 1965 mass violence, whose struggle for recognition and justice persists to this day. Embedding history within sculptural form, Dolorosa Sinaga’s work bears witness to a past that the authoritarian New Order government suppressed. Sinaga’s engagement with political events in her art was motivated by dialogues with various affected communities, which helped shape her roles as an artist, human rights activist and educator.

多洛罗莎·西纳加

（1952年生于印度尼西亚）

《1965年印度尼西亚大屠杀简史》
2015年
玻璃纤维树脂配铜色涂层
新加坡国家美术馆馆藏
2025-00579

一位悲痛的女子瘫倒在棺木之上，哀悼着被埋葬于书本空腔中的亡魂——那本书的封面正写着此作的标题。《1965年印尼大屠杀简史》纪念着1965年大规模暴力事件的受害者及其家属，他们争取认可与正义的抗争至今仍在延续。多洛罗莎·西纳加将历史嵌入雕塑形态，见证了新秩序威权政府刻意掩盖的过往。艺术家通过与受影响群体的对话，将政治事件融入创作，由此塑造了其艺术家、人权活动家及教育者的多重身份。

Dolorosa Sinaga

(lahir 1952, Indonesia)

Sejarah Ringkas Pembunuhan Beramai-Ramai 1965 di Indonesia
2015
Resin gentian kaca dengan salutan warna gangsa

Koleksi Galeri Nasional Singapura
2025-00579

Seorang wanita yang berduka terbaring rebah di atas keranda, meratapi mereka yang dikuburkan dalam rongga sebuah buku, yang memuatkan tajuk karya ini. Concise History of Mass Murdered of 1965 in Indonesia memperingati mangsa dan keluarga yang terjejas oleh keganasan besar-besaran pada tahun 1965, perjuangan mereka untuk pengiktirafan dan keadilan masih berterusan hingga hari ini. Dengan menyematkan sejarah dalam bentuk arca, karya Dolorosa Sinaga menjadi saksi kepada masa lalu yang ditindas oleh kerajaan autoritarian Orde Baru. Penglibatan Sinaga dengan peristiwa politik dalam seni beliau didorong oleh dialog bersama pelbagai komuniti yang terjejas, yang membentuk peranan beliau sebagai artis, aktivis hak asasi manusia dan pendidik.

டோலோரோசா சினாகா

(பிறப்பு 1952, இந்தோனேசியா)

1965 ஆம் ஆண்டு இந்தோனேசியாவில் நடந்த படுகொலைகளின் சுருக்கமான வரலாறு
2015

செப்பு நிறப் பூச்சுடன் கூடிய கண்ணாடியிழைப் பிசின்
சிங்கப்பூர் தேசிய கலைக்கூடத்தின் திரட்டு
2025-00579

இந்தப் படைப்பின் தலைப்பைக் கொண்ட ஒரு புத்தகத்தின் குழியில் புதைக்கப்பட்டவர்களுக்காக துயரமடைந்த ஒரு பெண் சவப்பெட்டியின் மேல் சரிந்து கிடக்கிறாள். 1965 ஆம் ஆண்டு இந்தோனேசியாவில் நடந்த படுகொலைகளின் சுருக்கமான வரலாறு, 1965 ஆம் ஆண்டு பொதுமக்களின் வன்முறையால் பாதிக்கப்பட்டவர்களையும் அவர்தம் டும்பங்களையும் நினைவுகூர்கிறது, அவர்களின் நீதிக்கான போராட்டம் இன்றுவரை தொடர்கிறது. சிற்ப வடிவத்திற்குள் வரலாற்றைப் பதித்து, டோலோரோசா சினாகாவின் படைப்பு, சர்வாதிகார புதிய ஒழுங்கு அரசாங்கம் அடக்கிய கடந்த காலத்திற்குச் சாட்சியமளிக்கிறது. சினாகாவின் கலையில் அரசியல் நிகழ்வுகளை ஈடுபடுத்தியது என்பது, பாதிக்கப்பட்ட பல்வேறு சமூகங்களுடனான உரையாடல்களால் உந்தப்பட்டது, இஃது ஒரு கலைஞர், மனித உரிமை ஆர்வலர் மற்றும் ஆசிரியர் என்ற அவரது பணிப்பொறுப்புகளை வடிவமைக்க உதவியது.